انتقام‌جویان: روز نابودی؛ آزمون نهایی مارول در عصر چندجهانی

در آستانه‌ی تعطیلات زمستانی ۲۰۲۶، دنیای سینمایی مارول (MCU) دوباره به نقطه‌ی جوش نزدیک می‌شود. فیلم انتقام‌جویان: روز نابودی (Avengers: Doomsday) قرار است شروع یک دوتایی بزرگ باشد که با انتقام‌جویان: جنگ‌های مخفی (Avengers: Secret Wars) جمع‌بندی می‌شود. این دو فیلم، ستون‌های اصلی حماسه‌ی چندجهانی (Multiverse Saga) هستند.

بازگشت روسوها؛ پیام اعتماد مارول

بازگشت جو و آنتونی روسو (Joe Russo/Anthony Russo) پیام روشنی دارد: مارول می‌خواهد کنترل روایت را دوباره به تیمی بدهد که قبلاً از پس پروژه‌های شلوغ برآمده. از کاپیتان آمریکا: سرباز زمستان (Captain America: The Winter Soldier) تا انتقام‌جویان: پایان بازی (Avengers: Endgame)، روسوها هم ریتم را بلد بودند، هم درام شخصیت‌ها را.

از سیاست تا چندجهانی؛ امضای روایی روسوها

روسوها با سرباز زمستان مارول را به تریلر سیاسی نزدیک کردند و با جنگ داخلی (Captain America: Civil War) تضاد اخلاقی را وارد قلب داستان کردند. این مسیر در جنگ ابدیت (Avengers: Infinity War) و پایان بازی به اوج رسید و حالا همان مهارت باید روی چندجهانی اجرا شود.

رابرت داونی جونیور؛ نوستالژی یا موتور بحران؟

بازگشت رابرت داونی جونیور (Robert Downey Jr.) در نقش دکتر دووم (Doctor Doom) یکی از سنگین‌ترین انتخاب‌هاست. این تصمیم هم بار نوستالژیک دارد و هم می‌تواند به موتور اصلی درام تبدیل شود، چون ناخودآگاه یاد تونی استارک (Tony Stark) و پایان بازی را زنده می‌کند.

استراتژی تبلیغاتی دیزنی؛ بازی روی موج آواتار

پخش تیزرهای محدود، مخصوصاً کنار آواتار: آتش و خاکستر (Avatar: Fire and Ash)، نشان می‌دهد دیزنی (Disney) دنبال هم‌افزایی تبلیغاتی است. این حرکت می‌تواند موج بسازد، اما هم‌زمان خطر اشباع و بالا رفتن انتظارات را هم به همراه دارد.

شایعات داستانی؛ بازگشت استیو راجرز

شایعات درباره‌ی بازگشت استیو راجرز/کاپیتان آمریکا (Steve Rogers / Captain America) با بازی کریس ایوانز (Chris Evans) همچنان داغ است؛ این‌بار با تم پدری و ارتباط دوباره با پگی کارتر (Peggy Carter). اگر درست باشد، پایان بازی به یک مفصل روایی تبدیل می‌شود، نه یک خط پایان.

دنیای بعد از Secret Wars؛ اتصال کمتر، تمرکز بیشتر

برخی گمانه‌زنی‌ها می‌گویند روز نابودی شاید دنباله‌ی مستقیم پایان بازی باشد و بخشی از روایت‌های پس از آن، مخصوصاً پروژه‌های دیزنی پلاس (Disney+)، در حاشیه قرار بگیرند. هنوز چیزی رسمی نیست، اما جهت بحث‌ها به سمت «بازسازی انسجام» می‌رود.

طبق گزارش‌های غیررسمی، بعد از جنگ‌های مخفی ممکن است MCU کم‌اتصال‌تر شود. بخش‌های کیهانی، فراطبیعی و خیابانی مستقل‌تر پیش می‌روند و فقط در فیلم‌های رویدادی به هم می‌رسند؛ تصمیمی که هم مزیت دارد، هم ریسک.

فاصله‌ی تاریخی بین دو اونجرز

یکی از تصمیم‌های عجیب اما مهم، فاصله‌ی غیرمعمول بین روز نابودی و جنگ‌های مخفی است. مارول این‌بار نمی‌خواهد این فاصله را با چند فیلم پر کند؛ حرکتی که می‌تواند فرصتی برای تمرکز روی کیفیت باشد یا باعث افت شتاب داستانی شود.

قهرمان‌های کم‌صداتر؛ میراث انسانی MCU

تحلیل‌ها توجه ویژه‌ای به شخصیت‌هایی مثل اسکات لنگ/انت‌من (Scott Lang / Ant-Man) دارند؛ قهرمانی که در Endgame نقش کلیدی داشت. در همین مسیر، بازگشت احتمالی پپر پوتس (Pepper Potts) با زره رِسکیو (Rescue Armor) می‌تواند معنای تازه‌ای به میراث تونی استارک بدهد، مخصوصاً مقابل دکتر دووم.

چالش اصلی؛ انسجام در دل آشوب

با این حجم از شخصیت‌ها، بازگشت‌ها و خطوط چندجهانی، چالش اصلی یک چیز است: انسجام. اگر قرار است هم نوستالژی حفظ شود، هم نسل جدید تثبیت، و هم چندجهانی جمع‌بندی شود، کنترل روایت حیاتی است.

آزمون نهایی مارول

انتقام‌جویان: روز نابودی فقط یک فیلم رویدادی نیست؛ آزمون مارول است برای مدیریت میراث (Legacy)، چندجهانی (Multiverse) و اعتماد مخاطب. اگر درست اجرا شود، می‌تواند احیای واقعی MCU باشد؛ اگر نه، همین حجم از وعده‌ها ممکن است فیلم را زیر وزن خودش دفن کند.