توسط : جشن ۵۰ سالگی مجموعه استار وارز در سال ۲۰۲۷، فرصتی بی‌نظیر برای یادآوری و بازنگری یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین آثار سینمایی تاریخ معاصر است. از نخستین اکران Star Wars در سال ۱۹۷۷، این فرنچایز به نمادی جهانی بدل شد که از یودا و شمشیرهای نوری‌اش تا نفس‌های سنگین دارث ویدر، در فرهنگ عامه نقش‌های غیرقابل انکاری ایفا کرده است.
علیرغم تمام تحولات سینمایی و رسانه‌ای در پنج دهه گذشته، استار وارز همچنان زنده و مورد توجه باقی مانده و آثار جدیدش در قالب فیلم، سریال، کتاب و بازی‌های ویدئویی همچنان به تولید و استقبال ادامه می‌دهند. اما بازپخش نسخه اصلی یا یکی از نسخه‌های مختلف و دستکاری شده Star Wars: A New Hope، نقطه چالش‌برانگیزی است که باید به آن پرداخت.
دیزنی به مناسبت پنجاهمین سالگرد اکران این فیلم، برنامه دارد تا آن را مجدداً بر پرده سینماها از ۳۰ آوریل ۲۰۲۷ به نمایش بگذارد. این اقدام اگرچه ارزش نمادین فراوانی دارد، اما یادآور تقابل همیشگی طرفداران با نسخه‌های متعدد و تغییر یافته فیلم است؛ نسخه‌هایی که با تدوین مجدد، افزودن صحنه‌های CGI، تغییرات در دیالوگ و موسیقی و حتی بازتعریف سکانس‌ها، وجهه اوریجینال قصه را دستخوش دگرگونی‌های بنیادین کرده‌اند.
«هاتن افسانه‌ای شلیک اول» یکی از جنجالی‌ترین مباحثی است که از همین بازسازی‌ها نشأت گرفته، نشان‌دهنده تلاشی است که برخی معتقدند وجه هنری و اصالت اثر اصلی را خدشه‌دار کرده است. بسیاری از دوستداران سینما و هواداران پروپاقرص استار وارز، نسخه‌های اصلی و دست‌نخورده اولیه را به این نسخه‌های بازسازی شده ترجیح می‌دهند و این باعث شده که هر اعلام رسمی درباره نسخه منتخب اکران، فضای بحث و گمانه‌زنی‌های فراوانی را ایجاد کند.
با توجه به اهمیت این گردهمایی نمادین، احتمالاً دیزنی نسخه اصلی اکران سال ۱۹۷۷ را انتخاب خواهد کرد؛ اما این قطعیت هنوز وجود ندارد و اگر نسخه‌های اصلاح شده به نمایش درآیند، این احتمال نیز مطرح می‌شود که تماشاگران با صحنه‌هایی مانند حضور دیجیتالی عجیب جابا ده هات و دیالوگ‌های متغیر گریدو مواجه شوند.
این مسئله به مثابه یک بحران خرد در دل یک جشن بزرگ فرهنگی است که تداوم میراث بصری و احساسی «استار وارز» را نشانه رفته؛ رویکرد دیزنی نسبت به این موضوع، علاوه بر بیانگر احترام به تاریخ و فن‌آوری، معیارهای اساسی حفظ یکپارچگی روایت و ارج نهادن به سال‌های طلایی این مجموعه را نیز نمایان می‌سازد.
از منظر سینمایی، بازپخش Star Wars: A New Hope به عنوان یک فرصت تاریخی برای نسل‌های جدید محسوب می‌شود تا مجدداً با میزانسن‌های کلاسیکی که جورج لوکاس در آن خلق کرد، آشنا شده و به درک بهتری از تاثیر سینمای علمی-تخیلی در فرهنگ مدرن برسند. این بازپخش، می‌تواند زمینه‌ساز بحث‌های جدی‌تر درباره کپی‌برداری‌های ناموفق، تأثیر CGI بالا در سینماهای پساکرونا، و کیفیت روایت سینمایی باشد.
برای آن دسته از مخاطبانی که علاقمند به پژوهش در زمینهٔ تکامل سینمای علمی تخیلی و فرهنگ عامه هستند، پیگیری این موضوع باعث می‌شود تا تحولات زیباشناسانه و فرهنگی استار وارز در طول نیم قرن، به شکل موشکافانه‌تری بررسی شود. همچنین، پیشنهاد می‌کنیم به مطالعه فیلم‌های اولیه ترمیناتور، متروپولیس و بخصوص سینمای کلاسیک جنگ جهانی دوم به جهت تاثیرگذاری مشابه در ژانرهای خود پرداخته و این درک را عمق بخشید.
در انتظار روز هیجان‌انگیز ۳۰ آوریل ۲۰۲۷ هستیم؛ روزی که هر دوستدار فیلم‌هایی با تماتیک جهان‌های تخیلی، حماسه‌های کهکشانی و روایت‌های انسانی شخصیت‌محور، بار دیگر می‌توانند روی صندلی‌های تاریک سینما نشسته و خاطره‌ای ماندگار را به تأمل بنشینند.
