توسط : نمایش صحنه‌ای بازی‌های گرسنگی (The Hunger Games) با اقتباسی نوآورانه از رمان سوزان کالینز، حالا به یکی از جاه‌طلبانه‌ترین پروژه‌های تئاتری سال‌های اخیر تبدیل شده است. تمدید زمان اجرای این اثر تا ۱۸ اکتبر ۲۰۲۶، آن هم تنها چند هفته پس از اعلام رسمی آغاز اجرا در ۱۲ نوامبر ۲۰۲۵، نشان می‌دهد این تجربه تئاتری تا چه اندازه توانسته توجه منتقدان و مخاطبان را به خود جلب کند.
این نمایش در سالن مدرن تروبادور کنری وارف (Troubadour Canary Wharf Theatre) لندن روی صحنه می‌رود؛ سالنی دایره‌ای با ظرفیت ۱۲۰۰ نفر که تماشاگران را در فضایی فراگیر و همه‌جانبه در دل پانم قرار می‌دهد. طراحی صحنه به‌گونه‌ای است که هر تماشاگر نماینده یکی از مناطق پانم است و تنها منطقه ۱۲، خانه‌ی کتنیس، در میان جایگاه‌ها غایب است؛ تصمیمی نمادین که به نوعی یادآور فقدان و فداکاری قهرمان اصلی است.
اقتباس نمایشی به نویسندگی کانر مک‌فرسون (Conor McPherson) و کارگردانی متیو دانستر (Matthew Dunster) با نگاهی واقع‌گرایانه و احساسی‌تر به روابط انسانی در دل یک نظام تمامیت‌خواه طراحی شده است. انتخاب بازیگران، از میا کاراگر (Mia Karagher) در نقش کتنیس اوردین (Katniss Everdeen) تا ایوان گرت (Ewan Garrett) در نقش پیتا ملارک (Peeta Mellark) و حضور جان مالکوویچ (John Malkovich) به‌صورت ویدئویی در نقش پرزیدنت اسنو (President Snow)، ترکیبی از بازی زنده و فناوری دیجیتال را پدید آورده که با تم کنترل و نظارت دنیای پانم هم‌خوانی دارد.
طراحی فضا و میزانسن نمایش با هدایت میریم بوتر (Miriam Buether) و ویدئوآرت تال روزنر (Tal Rosner)، تجربه‌ای فراگیر خلق کرده است که به‌سختی می‌توان آن را در قالب تئاتر سنتی تعریف کرد. نورپردازی و صدا با دقتی سینمایی تنظیم شده‌اند تا تضاد میان واقعیت و نمایش، قدرت و مقاومت، ملموس‌تر از همیشه باشد.
این اقتباس صحنه‌ای، نه تنها میراث تجاری فرنچایز را ادامه می‌دهد، از فروش بیش از ۱۰۰ میلیون نسخه کتاب تا درآمد ۳.۴ میلیارد دلاری مجموعه فیلم‌ها، بلکه گامی به سوی آینده‌ی داستان‌گویی چندرسانه‌ای محسوب می‌شود. بازی‌های گرسنگی در قالب تئاتر، حالا به پلی میان ادبیات، سینما و اجرای زنده بدل شده است؛ پلی که نشان می‌دهد جهان پانم هنوز حرف‌های تازه‌ای برای گفتن دارد.
