توسط : در روشنایی سبز و درخشان امپایر استیت (Empire State Building) جایی که نورها به رنگ سبز اسلیترین درآمدند تنها یک حرکت تبلیغاتی ساده رخ نداد. این یک لحظه‌ی جادویی بود؛ حرکتی که مرز میان خیال جی. کی. رولینگ (J.K. Rowling) و واقعیت شهری نیویورک را از میان برد و نشان داد چطور تئاتر برادوی می‌تواند با افسانه‌ی هری پاتر پیوندی زنده برقرار کند.
این مراسم به افتخار تام فلتون (Tom Felton) بازیگر نقش به‌یادماندنی دراکو مالفوی (Draco Malfoy) در فیلم‌های هری پاتر برگزار شد؛ بازیگری که اکنون در آستانه‌ی اولین حضورش در تئاتر برادوی (Broadway) با نمایش هری پاتر و فرزند نفرین‌شده (Harry Potter and the Cursed Child) دوباره در مرکز جادو ایستاده است.
بازگشت دراکو مالفوی از پرده‌ی سینما تا صحنه‌ی تئاتر
تام فلتون که با نقش پسر مغرور و پیچیده‌ی خاندان مالفوی به شهرت جهانی رسید حالا در قالبی تازه و زنده‌تر به این نقش بازمی‌گردد. در نمایش هری پاتر و فرزند نفرین‌شده داستان نوزده سال پس از پایان مجموعه‌ی اصلی رخ می‌دهد؛ جایی که پسران هری پاتر (Harry Potter) و دراکو مالفوی دوستی عمیقی پیدا کرده‌اند و سرنوشت آن‌ها در ماجراهایی زمان‌محور و رازآلود به‌هم گره می‌خورد.
این نمایش که نخستین بار در لندن روی صحنه رفت و سپس به برادوی رسید نه تنها با ساختار روایی نوآورانه‌اش تحسین شد بلکه جوایز معتبری چون لارنس الیویه (Laurence Olivier Award) و تونی (Tony Award) را نیز از آن خود کرد. موفقیتی که نشان داد این اثر فراتر از یک دنباله‌ی صرف است؛ ادامه‌ای است برای جهانی که هنوز از نفس نیفتاده.
نور سبز اسلیترین بر فراز آسمان نیویورک
در مراسم روشن کردن چراغ‌های امپایر استیت تام فلتون در کنار طرفدارانش حضور یافت. این برج نمادین نیویورک به افتخار فلتون و خانه‌ی محبوبش اسلیترین (Slytherin) به رنگ سبز روشن شد؛ حرکتی نمادین که به گفته‌ی خودش «احساسی سورئال و افتخارآمیز» داشت.
او در سخنرانی خود گفت:
«خیلی سورئال است که اینجا باشم و فقط به دلیل خاصی مثل این بتوانم این ساختمان نمادین را روشن کنم. به نمایندگی از تمام کسانی که در هری پاتر و کودک نفرین‌شده و تئاتر لایریک (Lyric Theatre) حضور دارند واقعاً سپاسگزارم.»
این جمله‌ها که خطاب به طرفداران اسلیترین گفته شد نشان داد فلتون هنوز روح مالفوی را با خود دارد؛ نه در قالب شر بلکه به عنوان نماد وفاداری و پیوستگی با میراث جادو.
تئاتر برادوی؛ احیای جادو در دنیای زنده
نمایش Harry Potter and the Cursed Child را می‌توان یکی از جاه‌طلبانه‌ترین پروژه‌های صحنه‌ای قرن دانست. اجرای آن با جلوه‌های نوری طراحی صحنه‌ی پویا و استفاده از ترفندهای تئاتری پیشرفته به تجربه‌ای فراتر از تئاتر معمول تبدیل شده است. در جهانی که داستان‌های فانتزی معمولاً در قالب سینما روایت می‌شوند این اثر موفق شد حس جادویی دنیای رولینگ را در قالبی زنده و ملموس بازسازی کند.
برای طرفداران دیدن بازگشت شخصیت‌هایی مثل دراکو، هری، هرماینی و رون در قالبی تئاتری تجربه‌ای احساسی و نوستالژیک است؛ انگار جهان هاگوارتز از دل نور و صدا دوباره زاده می‌شود.
میراث ماندگار تام فلتون و پیوند با نقش
آنچه مسیر هنری فلتون را از بسیاری از بازیگران هم‌نسلش متمایز می‌کند وفاداری عمیق او به نقش دراکو مالفوی است. او نه تنها از سایه‌ی این شخصیت فرار نکرد بلکه با بازآفرینی دوباره‌ی آن در تئاتر جان تازه‌ای به دراکو بخشیده است؛ مردی که حالا میان گذشته‌ی تاریک و پدری مسئول درگیر انتخابی انسانی‌تر است.
این استمرار نماد بلوغ حرفه‌ای فلتون است؛ بازیگری که توانست از تصویر نوجوان مغرور و سرد به یک هنرمند تئاتری پخته و تأمل‌گر بدل شود.
جشن هواداری و احیای فرهنگ جادو
در کنار این مراسم رسمی رویدادهای جانبی نیز برگزار شد از جمله مسابقه‌ی تقلید دراکو مالفوی (Draco Malfoy Imitation Contest) در تئاتر لایریک که خود فلتون در آن داوری کرد. چنین لحظاتی نشان‌دهنده‌ی تداوم فرهنگی دنیای هری پاتر است؛ جهانی که فقط در کتاب و فیلم باقی نمانده بلکه به بخشی از زندگی و خاطره‌ی مشترک نسل‌ها تبدیل شده است.
روشن کردن نور سبز امپایر استیت بیش از هر چیز نشانه‌ی زنده ماندن این میراث است؛ جشن جادویی میان دنیای واقعی و خیال میان برادوی و هاگوارتز.
رویداد حضور تام فلتون (Tom Felton) در برادوی (Broadway) و روشن کردن امپایر استیت فقط بزرگداشت یک نمایش نیست بلکه نمایشی از دوام فرهنگ جادویی است که بیست سال پس از پایان فیلم‌ها هنوز در قلب هواداران زنده است.
برادوی با Harry Potter and the Cursed Child نه تنها به افسانه‌ی هری پاتر جان تازه‌ای داده بلکه نشان داده است که جادو می‌تواند از صفحه‌ی کتاب پرده‌ی سینما و حالا تا آسمان نیویورک امتداد پیدا کند؛ جایی که نور سبز اسلیترین نشانه‌ای از بازگشت ابدی دنیای جادو است.
