جهان آلترنیتیو مارول، یا همان Ultimate Universe، نهتنها با هویت منحصربهفرد و روایتهای پرکشش خود شناخته شد، بلکه توانست روح تازهای در ساختار داستانگویی مارول (Marvel Comics) بدمد؛ روحی که مدتها در میان عناوین اصلی گم شده بود. این دنیای تازه، با آثاری چون Ultimate Spider-Man، Ultimate X-Men و بهویژه رمان گرافیکی سیاسی و جسورانهی The Ultimates به نویسندگی دنیز کمپ (Deniz Camp)، تعریف تازهای از کمیکبوک ابرقهرمانی ارائه داد؛ جایی که مفاهیمی چون هویت، عدالت، قدرت و سیاست در کنار اکشن و ماجراجویی معنا یافتند. The Ultimates با پرداختن به مضامینی چون رادیکالیسم سیاسی، اصلاح نظام زندانها و آزادی بیان، بهحق یکی از تأثیرگذارترین آثار ابرقهرمانی چند دهه اخیر به شمار میآید.

تصویر از دنیای Ultimate Spider-Man – مارول
با این حال، اعلام ناگهانی پایان این جهان پرطرفدار پس از تنها دو سال فعالیت، در جریان New York Comic Con، خبری شوکآور برای هواداران و منتقدان بود. در شرایطی که عناوین قدرتمندی مانند Immortal Thor، Captain America و Fantastic Four هنوز در حال گسترشاند، کنار گذاشتن چنین پروژهی نوآورانهای از سوی مارول، تصمیمی غیرمنتظره و تا حدی ناامیدکننده تلقی شد.
این توقف، فراتر از پایان یک مجموعه، نماد از دست رفتن مسیری خلاقانه است که هنوز ظرفیت روایتهای تازه در آن وجود داشت. دنیز کمپ و جاناتان هیکمن (Jonathan Hickman)، دو نویسندهی مطرح و تأثیرگذار در صنعت کمیک، که ستونهای فکری این دنیا را بنا کردند، اکنون در برابر خلأی خلاقانه قرار گرفتهاند. کمپ در شبکههای اجتماعی از این تصمیم ابراز ناراحتی کرده و خواستار تداوم پروژه شده است؛ در حالی که شایعاتی از تمایل احتمالی هیکمن به همکاری با DC Comics نیز شنیده میشود.
در همین زمان، رقیب دیرینه، دیسی، با پروژهی جدید خود یعنی Absolute Universe و آثاری چون Absolute Martian Manhunter (نوشتهی دنیز کمپ)، در حال تثبیت جایگاه خود در میان هواداران کمیکهای جسور و اندیشمندانه است؛ امری که شاید نشانهای از ازدسترفتن بخشی از خلاقیت در استراتژی جدید مارول باشد.

تصویر جلد شماره 14 Ultimates – مارول کامیکس
هرچند بسیاری از کمیکبوکها سرانجامی کشدار و بیروح پیدا میکنند، اما شاید تصمیم به پایان ناگهانی Ultimate Universe فرصتی باشد تا این دنیا در اوج خود به سرانجام برسد. با انتشار Ultimate Endgame، قرار است در ماههای پایانی شاهد روایتی باشیم که سرنوشت این جهان را با پایانی قاطع و محترمانه رقم میزند؛ نه در تکرار بیپایان، بلکه در اوج خود.
در نهایت، باید گفت مارول با بستن پروندهی Ultimate Universe، تصمیمی پرریسک اما قابلتأمل گرفته است. این پایان، اگرچه تلخ است، اما شاید درسی باشد از جسارت در قطع چرخهی تکرار و گشودن راهی تازه برای بازآفرینی ژانر ابرقهرمانی.
دنیای کمیک هنوز جای خالی چنین صداهای متفاوت و اندیشمندانهای را حس خواهد کرد؛ همان صداهایی که روزی آلتیمت را به یکی از درخشانترین تجربیات روایی مارول بدل کردند.


