توسط : در دنیای گسترده و پیچیده مردان ایکس، نمی‌توان اهمیت و جایگاه آپوکالیپس را نادیده گرفت؛ شروری که به‌واقع نماد سختی‌ها و تاریکی‌های قلمروی جهش‌یافته‌ها است. سیر تکامل این شخصیت در Age of Apocalypse، باعث خلق یکی از دلهره‌آورترین دشمنان این تیم شد.
چرا شخصیت Revelation میراث کمیک‌های مردان ایکس را نابود می‌کند؟
یکی از وجوه جذاب آپوکالیپس، جستجوی او برای انتخاب جانشینی لایق بوده است؛ کسی که بتواند شکوه و راه او را ادامه دهد و حکومتی وحشیانه و بی‌رحم بر اساس بقای جهش‌یافته‌ها بسازد. تا به امروز شخصیت‌های بسیاری کاندید حضور در این نقش شده‌اند، اما متاسفانه انتخاب نهایی سازندگان برای جانشین جدید آپوکالیپس بیشتر شبیه یک شوخی زشت در کمیک‌های مردان ایکس است. با فانتازیو و ادامه این مطلب همراه باشید.
باید اعتراف کنیم که جانشین جدید آپوکالیپس، یعنی Revelation یا داگ رمزی، به هیچ وجه نتوانسته خشونت و وحشت حاصل از جانشین‌های قبلی را حفظ کند. برخلاف جانشینان قدرتمند و پرابهت قبلی مانند Holocaust یا Archangel و حتی دوقلوهای آپوکالیپس، Revelation بیشتر تداعی‌کننده یک شخصیت اصطلاحا «نرد» و باهوش است تا حکمران بی‌رحمی که باید از خاندان آپوکالیپس انتظار داشته باشیم.
برای مثال Revelation هیچ قدرت تهدیدآمیزی ندارد که بتوان آن را با قابلیت‌های بی‌رحمانه آپوکالیپس مقایسه کرد. او فاقد زره سلستین است و حتی بسیاری از جهش‌یافته‌های هم‌قطارش هم بیشتر از او قدرت دارند. توانایی فهم زبان‌های مختلف که قدرت اصلی او است، به هیچ وجه در جایگاهی نیست که از آن یک دشمن جدی و خوفناک بسازد.
نکته جالب آن است که داستان‌های حول محور Revelation هم چندان مورد توجه یا تحسین طرفداران و منتقدان قرار نگرفته‌اند. داستان Age of Revelation که برای معرفی او در نظر گرفته شد، نه به مثابه دنباله‌ای شایسته برای Age of Apocalypse و نه حتی یک روایت قوی و پرتنش محسوب می‌شود، بلکه به چشم بسیاری، پروژه‌ای ضعیف و ناامیدکننده است.
این نقص در داستان سرایی باعث می‌شود که Revelation حتی موفق به خلق حس وحشت یا هیجان لازم برای جانشینی یک شرور کلاسیک و افسانه‌ای نشود. در مقابل، جایگزین‌های قبلی آپوکالیپس مثل Archangel در Dark Angel Saga با روایت‌های پیچیده، تم ترسناک و استفاده هوشمندانه از المان‌های ژانر دیستوپیا، موفق شدند تا تصویری ماندگار بسازند.
به عبارتی Revelation نه تنها فاقد عمق روانشناختی لازم است، بلکه حس تهدید و سرزندگی را هم منتقل نمی‌کند. این موضوع به نوبه خود به اعتبار دنیای ایکس‌من آسیب می‌زند؛ چرا که آپوکالیپس و وارثان قدرتمندش نه فقط تهدیدی برای شخصیت‌های داستان، بلکه ستون‌های درام و تنش میان قهرمانان و شرورها هستند.
عجیب‌تر اینکه در مصاحبه‌ها یا توصیفات درون داستانی، حتی خود آپوکالیپس اعتراف می‌کند که انتخاب داگ رمزی به عنوان جانشین حرکت اشتباهی بوده است؛ جمله‌ای که در نوع خود نقد تلخی به وضعیت فعلی روایت اکشن و شخصیت‌پردازی داستان مردان ایکس است. این اقرار، شاید روی کاغذ طنز باشد، اما انعکاس‌دهنده صداقت تلخ نویسندگان و منتقدان درباره کیفیت فعلی داستان است.
اگر بخواهیم به شکل خلاصه به یک جمع‌بندی برسیم، باید گفت که Revelation بیشتر محصول یک رویکرد داستانی ناموفق است تا یک تهدید جدی برای آینده دنیای ایکس‌من.
