بازی Death on the Nile که توسط استودیوی Microids توسعه یافته، حامل تجربۀ جدیدی برای دوستداران داستانهای معمایی کلاسیک آگاتا کریستی روی پلتفرمهای PC، PS5، Xbox Series و Nintendo Switch است. این بازی که تاریخ انتشارش برای سپتامبر 2025 برنامهریزی شده، به طور ویژه یک ماجراجویی تحقیقی و تعاملی را ارائه میدهد که بازیکنان در قالب دو شخصیت مهم، هرکول پوآرو و جین رویس، درگیر حل یک پرونده جنایی پیچیده در مصر و مکانهای مختلفی چون لندن و مایورکا میشوند.
نکته بارز در طراحی داستانی این اقتباس، استفاده از روایت چند-دیدی است که در آن مخاطب همزمان ماجرا را از دو منظر مختلف دنبال میکند. این مکانیک روایت در بازیهای ماجرایی، مزیت افزایش پیچیدگی داستان و خلق کشمکشهای درونی و بیرونی است که زیرساخت گیمپلی را با چالشها و پازلهای متنوع غنا میبخشد. این تقابل دو بازپرس اما نه فقط برای غنای داستان، بلکه برای ایجاد تنوع در معماها و تعاملات قرار گرفته؛ بازیکنها مجبور خواهند بود هر دو خط داستانی را به پیش ببرند تا چهرۀ واقعیت را برملا کنند.
فضاسازی دهه ۷۰ میلادی با لوکیشنهایی مثل قاهره، نیل، لندن و مایورکا طراحی شده و ترکیب آن با شخصیتهای رنگارنگ و پرجزییات، نشان از نزدیکی به اتمسفر رمان اصلی دارد ولی در عین حال Microids به روایتی فراتر از کتاب بسنده نکرده و ماجراهای تازهای را پس از پایان رمان برای مخاطبان طراحی کرده است. این امر نه تنها دست طراحان در خلق کشمکشهای Narrative جدید باز میگذارد، بلکه موجب میشود که حتی طرفداران پر و پا قرص داستان هم با پیچشهای غیرمنتظره مواجه شوند.
از منظر گیمپلی، بازی پیشبینی میشود شامل جستوجوی سرنخها، تحلیل شواهد، بازجویی از مظنونان و پردازش اطلاعات باشد تا به بهترین شکل به بازیکن حس یک کارآگاه حرفهای منتقل شود. این نوع طراحی، در عین حال که به مکانیزمهای کلاسیک point-and-click و adventure وفادار است، انتظار میرود با بهرهگیری از قابلیتهای کنسولهای جدید مانند PS5 و Xbox Series از نظر بصری و تعاملی ارتقا یافته باشد. این ارتقا میتواند شامل مشاهدهی محیط با جزئیات بالا، انیمیشنهای دقیق و کاراکترهایی با شخصیتپردازی ظریف باشد.
تجربۀ Death on the Nile بخشی از روندی است که Microids پس از اقتباس موفق از Le Crime de l’Orient-Express ادامه میدهد؛ روندی که در آن بازیسازان با وفاداری به منبع اصلی و اضافه کردن عناصر تعاملی و ماجراجویانه، فرصت تجربه داستانهای آگاتا کریستی را با زبان بازیهای مدرن فراهم میآورند. این ویژگی باعث میشود که مخاطب علاوه بر لذت بردن از روایتهای معروف، در فضایی پویا و درگیرکننده خود را به جای هرکول پوآرو یا جین رویس ببیند و دقیقاً ذکاوت و کنجکاوی آنها را حس کند.
از دیدگاه مخاطب حرفهای و نیمهحرفهای، Death on the Nile نمونهای جذاب از تطور بازیهای معمایی مبتنی بر آثار ادبی است که توانسته با حفظ اصالت متریال منبع و افزودن المانهای جدید، ترکیبی غنی و در عین حال پیچیده و چالشبرانگیز پدید آورد. بازی به وضوح تمرکزش را بر روی روایت چند لایه، کشف رازها، تعاملات چندگانه با شخصیتها و ایجاد موقعیتهای تعاملی قرار داده که همگی از ملزومات یک بازی کارآگاهی موفق هستند.
در مجموع، تجربه این بازی میتواند یک سفر پویای تاریخی، داستانی و معمایی باشد که مخاطب را در زمان و مکانهایی واقعاً زنده غوطهور میکند. بویژه تأکید بر توسعه داستان فراتر از کتاب کلاسیک موجب شده تا حتی مخاطبان صاحبنام و شناخته شده در ادبیات آگاتا کریستی نیز از محتوای تازه بهرهمند شوند و بازی از حالت تیپیکال اقتباس صرفهنظر کند.