توسط : یکی از شناختهشدهترین فرنچایزهای ژانر شوتر اولشخص، Call of Duty، پس از سالها پایبندی به سیاست انتشار سالانه و عرضهی دنبالههای پیاپی از زیرمجموعههای محبوب Modern Warfare و Black Ops، رسماً اعلام کرده که این مسیر را متوقف میکند. تصمیمی که بیش از آنکه یک تغییر سادهی تقویمی باشد، واکنشی مستقیم به افت کیفیت، فروش ناامیدکننده و بازخوردهای منفی نسبت به آثار اخیر این مجموعه است؛ بهویژه Call of Duty: Black Ops 7 و Modern Warfare 3.
اکتیویژن در بیانیهای که در بلاگ رسمی خود منتشر کرده، با لحنی کمسابقه به ناکامیهای اخیر اعتراف کرده و تأکید داشته که انتظارات جامعهی بازیکنان فراتر از آن چیزی بوده که عناوین جدید ارائه دادهاند. این شرکت اعلام کرده تمرکز بر کمیت و انتشار سالانه دیگر اولویت نیست و بهجای آن، «کیفیت» و «نوآوری معنادار» قرار است محور توسعهی نسخههای آینده باشد؛ تغییری که عملاً اعترافی به فرسودگی فرمول قدیمی Call of Duty است.
این تصمیم میتواند نشانهای مهم از یک چرخش بزرگتر در صنعت بازیهای AAA باشد؛ صنعتی که سالهاست تحت فشار عرضههای سالانه، با تکرار مکانیکها و افت خلاقیت دستوپنجه نرم میکند. فاصلهگذاری بیشتر میان نسخهها، به استودیوها اجازه میدهد زمان کافی برای پرداخت روایت، بهبود گیمپلی، ارتقای فنی و آزمون ایدههای تازه داشته باشند؛ همان مطالبهای که طرفداران Call of Duty مدتهاست مطرح میکنند.
در مورد Black Ops 7، توسعهدهندگان هدف خود را خلق یک «دنبالهی معنوی برای Black Ops 2» عنوان کرده بودند، اما نتیجه از نگاه بسیاری از بازیکنان و منتقدان ناامیدکننده بود. فروش پایین، واکنشهای منفی و بهویژه کمپینی که از آن بهعنوان ضعیفترین بخش داستانی سری یاد میشود، نشان داد این هدف هرگز بهطور کامل محقق نشده است. در واکنشی کمسابقه، اکتیویژن برای اولینبار بخشهای مولتیپلیر و زامبی را بهصورت رایگان و آزمایشی در دسترس قرار داد تا بازیکنان خودشان دربارهی کیفیت بازی قضاوت کنند؛ تصمیمی که بهطور معناداری، بخش کمپین را از این تجربهی رایگان کنار گذاشته است.
پایان انتشار سالانه، پیامدهای مهمی برای ساختار تولید و چرخهی توسعهی Call of Duty خواهد داشت. سازندگان وعده دادهاند که «بهترین روزهای این مجموعه هنوز در راه است» و با تکیه بر عمق تیمهای خلاق خود، قصد دارند نسخههایی ارائه دهند که واقعاً تفاوت ایجاد کنند؛ چه در گیمپلی و چه در روایت. در این مسیر، ارتباط مستمر با جامعهی بازیکنان و استفادهی جدیتر از بازخوردها بهعنوان یکی از ارکان اصلی تصمیمگیری مطرح شده است.
از زاویهای گستردهتر، این تغییر استراتژی بازتاب روندی کلی در صنعت بازیسازی است؛ حرکت به سمت بازیهای کمتر، اما عمیقتر و ماندگارتر. روندی که یادآور دوران اوج این فرنچایز در زمان Black Ops 2 و نسخههای کلاسیک Modern Warfare است؛ دورانی که Call of Duty توانست استانداردهای تازهای در طراحی مرحله، روایت و مبارزه تعریف کند.
در نهایت، این تصمیم پرسشهای مهمی را مطرح میکند: آیا اکتیویژن میتواند اعتماد از دسترفتهی بازیکنان را بازسازی کند؟ و آیا فاصله گرفتن از انتشار سالانه، واقعاً به تولد نسخههایی باکیفیتتر منجر خواهد شد یا چالشهای تازهای به همراه میآورد؟ آنچه مسلم است، تأثیر Call of Duty بر ژانر شوتر اولشخص انکارناپذیر است و هر تغییری در مسیر توسعهی آن، بازتابی فراتر از یک فرنچایز خواهد داشت.
