توسط : در دنیای بازی‌های ویدیویی، کمتر اثری را می‌توان یافت که مانند Dead Take به طور همزمان ژانر ترس، روایت تعاملی و نقد اجتماعی را به هم پیوند زده باشد. این بازی که توسط ابوبکر سلیم، بازیگر موفق House of the Dragon و Raised by Wolves و کارگردان بازی‌های ویدیویی ساخته شده، نه فقط یک تجربه سرگرم‌کننده بلکه یک قطعه هنری است که از دل تجربیات شخصی و حرفه‌ای این بازیگر در هالیوود برخاسته است.
ابوبکر سلیم پیش‌تر با بازی در عنوان Assassin’s Creed: Origins و ساخت بازی نخست Tales of Kenzera: Zau که به شدت تحت تاثیر اساطیر آفریقایی و زندگی شخصی او بود، نشان داده که علاقه عمیقی به نوعی روایت پرمعنا و شخصی دارد. اما Dead Take گام بعدی اوست که این بار با رویکردی متفاوت و جسورانه به دنیای تاریک هنرپیشگی و هالیوود می‌پردازد.
بازی داستان وینی (با بازی نیل نیوبون)، بازیگری است که به عمارت لوکس دوستش چیس (با بازی بن استار) می‌رود تا پس از ناپدید شدن او رازهای آن شب مرموز را کشف کند. ترکیبی از بازی‌های اسکیپ‌روم و روایت تعاملی FMV (ویدئوهای زنده تعاملی) باعث شده بازیکن در فضایی نامطمئن و پرتنش قدم بزند؛ جایی که هیچ چیز آن‌گونه که به نظر می‌رسد نیست و حس ناامنی و اضطراب دائماً همراه شماست.
نقطه قوت Dead Take در انتخاب قالب FMV است. استفاده از بازیگران زنده مثل مت مرسر، لورا بیلی، جین پری، و سم لیک، هر یک با نقش‌هایی طراحی شده براساس شخصیت و سبک بازیگری خاصشان، حس اصالت و نزدیکی عجیبی ایجاد کرده است. این تکنیک به معنای واقعی کلمه بازی را به فرمی هنری بدل کرده که روایت و بازیگر در آن به هم گره خورده‌اند.
از منظر ساختاری، تجربه تعویض مداوم بین گیم‌پلی اول‌شخص و ویدئوهای زنده در نحوه‌ی حس ترس تاثیرگذار است. این تضاد بصری و روایی، بازیکن را در پویایی خاصی به چالش می‌کشد که استرس روانی را شدت می‌بخشد. در حقیقت، بازی بازیکن را در پوست بازیگری که نه تنها باید راز ناپدید شدن دوستش را کشف کند، بلکه با رقابت و خشم پنهان دنیای هالیوود دست و پنجه نرم می‌کند، فرو می‌برد.
انتخاب عمارت بزرگ و لوکس به عنوان لوکیشن اصلی، فراتر از کلیشه‌های ژانر ترس ظاهری، به خوبی نشان‌دهنده دوقطبی فضای هالیوود است: تجلی ثروت و شکوه از یک سو و تاریکی فساد و انزوا از سوی دیگر. ابوبکر سلیم از تجربه‌های واقعی خود در ملاقات‌ها و ارتباطات هالیوودی چنین مکان‌هایی را به یاد می‌آورد که زیبایی‌شان در کنار فضای نگران‌کننده حریم خصوصی، فضایی نامتجانس و سوررئال خلق می‌کند؛ المانی کلیدی در ایجاد جو وحشت روانشناختی بازی.
از جهت محتوایی، Dead Take نه فقط یک بازی ترسناک است بلکه بیانیه‌ای جسورانه درباره فضای صنعت فیلم و بازی و پیچیدگی‌های رقابت، قدرت، پول و شهرت در تلاقی با هنر و خلاقیت است. سلیم به صراحت اشاره می‌کند که این بازی واکنشی به تحولات پرتنش صنعت، از جمله اعتصاب بازیگران و نویسندگان، و همچنین بحران‌های گسترده کاری در صنعت بازی است. از این منظر، Dead Take نه تنها سرگرمی بلکه نوعی اعتراض و بازتاب واقعیات پشت پرده این دنیای جذاب اما بی‌رحم است.
مقایسه این اثر با بازی‌های FMV کلاسیک و روایت‌محور مانند Immortality که روایت‌های چندلایه و تعاملی را به نمایش می‌گذارند، نشان می‌دهد که چگونه فرم و محتوا دست به دست هم داده‌اند تا پلی میان رسانه‌های مختلف بسازند و مخاطب را در یک تجربه چندحسی و تفکربرانگیز گرفتار کنند.
در نهایت، Dead Take اثری است که با توجه به بازیگری از دل بازیگری و برای کسانی که به زوایای کمتر دیده شده صنعت سرگرمی علاقه‌مندند خلق شده است. این بازی نه تنها یک تجربه هراس‌آور و تعاملی جذاب ارائه می‌دهد، بلکه دریچه‌ای بر تحولات اجتماعی و روانشناسانه دنیای هنر و بازیگری باز می‌کند که کمتر در این قالب دیده شده است.
بنابراین، اگر دنبال تجربه‌ای جدید و عمیق هستید که با ترکیبی از وحشت روانشناختی، روایت شخصی و نقد صنعت سرگرمی ساخته شده است، Dead Take در ۳۱ جولای برای PC عرضه می‌شود و حتما باید آن را امتحان کنید.
