توسط : بسیاری از به‌یادماندنی‌ترین پایان‌بندی‌های تاریخ سینما در بهترین فیلم‌های فانتزی رقم خورده و جاودانه شده‌اند. با فانتازیو همراه باشید تا با هم بهترین پایان‌بندی‌ها در فیلم‌های سینمایی فانتزی را مرور کرده و به آن‌ها نگاهی بیندازیم.
(این مطلب حاوی اسپویل خواهد بود)
پایان تلخ و مبهم هزارتوی پن (Pan’s Labyrinth)
استفاده از تم تاریک در فانتزی، پدیده‌ای است که گیرمو دل‌تورو به خوبی به آن مسلط است. یکی از خاص‌ترین فیلم‌های این کارگردان یعنی هزارتوی پن یا Pan’s Labyrinth به خوبی یادآور این موضوع است. این فیلم نه تنها به زیبایی زندگی یک دختر کوچک در دل جنگ را روایت می‌کند، بلکه به خوبی پای عناصر فانتزی را به شکلی مبهم به داستان می‌افزاید.
پایان‌بندی فیلم همانقدر که تلخ است، مبهم به نظر می‌رسد و بار زیادی از غم آن هم به همین موضوع باز می‌گرد. با وجود آن که اوفلیا برای کامل شدن روند تبدیل شدنش به شاهزاده مجبور به کشتن برادر خود می‌شود، در کمال شجاعت خود کشته می‌شود و خونش بر کف زمین مرموز می‌ریزد. حال آن که اوفلیا واقعا در قصری جادویی بیدار می‌شود یا این که تالار قصر، بازتابی از زندگی پس از مرگ او از دید یک کودک ماجراجو و شجاع محسوب می‌شود، انتخابی است که تماشاگر در دل خود باید انجام دهد.
شگفتی در دزدان زمان (Time Bandits)
فیلم دزدان زمان ساخته تری گیلیام، نمونه‌ای از سینمای فانتزی است که با لحن اغراق‌شده و رامبو گونه خود، مفاهیمی مثل گذر زمان و بلوغ را در هم می‌آمیزد. پایان‌بندی شوکه‌کننده و تقریباً تاریک اثر، با نمایی از والدینی که برای نجات توستر خود آماده انفجار‌اند به پایان می‌رسد! این لحظه نمایشی از قدرت مبالغه آثار فانتزی در بیان مضامین اجتماعی و روانشناسی است و اگرچه این پایان برای فیلمی با ظاهری کودکانه تلخ و نامتعارف است، اما به شکل جالبی نظر خود را درباره آینده بشریت بیان می‌کند.
مرز میان خیال و واقعیت در جادوگر اوز (The Wizard of Oz)
فیلم جادوگر اوز در سال ۱۹۳۹ یکی از ستون‌های پایه‌ای در تاریخ سینمای فانتزی است. این فیلم با پایان مشهوری که همه چیز را به یک رویا تقلیل می‌دهد، ما را وادار می‌کند به این پرسش بیندیشیم که مرز بین واقعیت و خیال چیست؟ برخلاف آثار زیادی که جهان فانتزی را به عنوان مقصدی برای فرار از واقعیت به تصویر می‌کشند، پایان این فیلم به ما اعلام می‌کند که واقعیت زندگی با تمام پیوندهای عاطفی و روزمرگی‌هایش، جادویی بی‌بدیل است. این نوع پایان‌بندی، نشان‌دهنده فلسفه بنیادین میان بازگشت و تاکید بر ارزش نعمت‌هایی است که همین حالا هم در اختیارشان داریم.
زیبایی مطلق در پایان ستاره درخشان (Bright Star)
فیلم ستاره درخشان نمونه‌ای دقیق از ترکیب تم‌های فانتزی کلاسیک و پایان‌بندی‌های شادی‌بخش است. در پایان این فیلم، تراویس به ارثیه‌اش می‌رسد و به خوبی و خوشی با پرنسس داستان ازدواج می‌کند. اگرچه این پایان در کلام ساده است، اما نحوه پاداش دادن به سختی‌های قهرمان داستان به شکل کلاسیک و استفاده درست از کلیشه‌های این ژانر و ظرافت نویسنده باعث شده تا به شکل عجیبی این پایان ساده دل‌نشین باشد و تا مدت‌ها به یادمان بماند.
نوستالژی مطلق در عروس شاهزاده (The Princess Bride)
فیلم عروس شاهزاده که ظاهرا یک داستان عاشقانه و ماجراجویانه است، پایان خود را در قالب یک پیچش بامزه ارائه می‌کند. این فیلم جایی به پایان می‌رسد که مشاهده می‌کنیم داستان اصلی در پس خوانش قصه پدربزرگ برای نوه‌اش رخ می‌دهد. چنین ساختاری، ضمن آغشته کردن فیلم به حس نوستالژی، اهمیت قصه‌گویی و قدرت خیال را برجسته می‌کند. پایانی که بر اهمیت پیوندهای خانوادگی و قدرت داستان به عنوان پدیده‌ای پذیرنده و آرام‌بخش تأکید دارد و قصه پدربزرگ را برای همیشه در ذهن ما جاودان می‌کند.
شکست عاطفی در هیولایی که صدا می‌زند (A Monster Calls)
رمان عمیق و تأثیرگذار هیولایی که صدا می‌زند، منبع اقتباسی فوق‌العاده برای ساخت یک فیلم سینمایی محسوب می‌شد. این فیلم از دریچه روانشناسی کودکانه، با زبانی بصری و روایی منحصر به فردش، غم از دست دادن مادر را به تصویر می‌کشد. برخلاف پایان‌های رایج در ژانر فانتزی، فیلم با یک شکست عاطفی به پایان می‌رسد، اما با خلوص ذاتی و اشاره به دوام حمایت خانواده، عطوفتی ناب را به تماشاگر تقدیم می‌کند.
زندگی روزمره در جهان Where the Wild Things Are آنقدر‌ها هم بد نیست
فیلم جایی که موجودات وحشی‌اند، با قصه پسربچه‌ای با تخیل سرشار و رویایی درباره قدرت و پادشاهی آغاز می‌شود. پس از سفری پرماجرا، اما این داستان با بازگشتی آرام و انسانی ختم می‌شود. پایان این فیلم، جایی که تخیل در آن حرف اول و آخر را می‌زند، شاهد بازگشت به جهان واقعی و زندگی روزمره هستیم. چنین ختام‌بندی، نشان می‌دهد که در نهایت هم فانتزی بیش از حد چندان درست نیست و باید کمی هم به دنیای واقعی پرداخت.
به نظر شما کدام یک از بهترین فیلم‌های فانتزی توانستند تا به بهترین شکل داستان خود را به پایان برسانند و اگر قرار باشد تنها یکی را برگزینید، انتخاب شما کدام اثر خواهد بود؟
