سم ویلسون و انتقام‌جویان: روز نابودی؛ جهت گیری تازه در مارول

فیلم انتقام‌جویان: روز نابودی (Avengers: Doomsday) به‌عنوان یکی از نقاط عطف مسیر توسعه‌ی دنیای سینمایی مارول (MCU) مطرح شده است؛ اثری که قرار است با گرد هم آوردن تعداد زیادی از قهرمانان، زمینه‌ای وسیع، پرتنش و چندلایه را برای مرحلهٔ تازه‌ی این جهان سینمایی بنا کند. یکی از مهم‌ترین نکاتی که این فیلم را برای تحلیل جذاب می‌کند، معرفی تیم تازه‌ای به رهبری سم ویلسون (Sam Wilson) است؛ تیمی که از ترکیب چند شخصیت متفاوت تشکیل شده و پتانسیل داستانی قابل‌توجهی را پیش روی مارول قرار می‌دهد.

سم ویلسون که اکنون کاپیتان آمریکا تازه دنیای مارول است، در این فیلم نه‌تنها یک قهرمان، بلکه رهبر اصلی اونجرز معرفی می‌شود. این انتخاب، جهت‌گیری تازه‌ای برای این فرانچایز رقم می‌زند؛ زیرا برای اولین بار پس از پایان دوره‌ی استیو راجرز (Steve Rogers)، جهان مارول باید دوباره مفهوم «رهبری» را تعریف کند. سم ویلسون بر خلاف استیو راجرز یک سرباز ابرسرباز یا نماد ایدئولوژیک نیست؛ او قهرمانی انسانی‌تر، آسیب‌پذیرتر و وابسته به توانایی‌های استراتژیک و اخلاقی است. همین مسئله مسیر روایی اونجرز را پیچیده‌تر و واقع‌گرایانه‌تر می‌کند.

سم ویلسون، که با قدرت و نمادی متفاوت از کاپیتان آمریکا (Captain America) پیشین، استراتژیست و رهبر تیم خاص خود در انتقام‌جویان: روز نابودی است، در کنار خود اعضایی چون ثور (Thor)، مرد مورچه‌ای (Ant-Man)، شانگ‌چی (Shang-Chi) و به طرز شگفت‌انگیزی لوکی (Loki) را دارد. حضور لوکی، موجودی که پیش‌تر در موقعیت استراتژیکی در سیتادل در پایان زمان (The Citadel at the End of Time) قرار داشت و به نوعی محافظ چندجهانی (Multiverse) بود، سؤالات مهمی را درباره شکل حضور مجدد او در این فیلم مطرح می‌کند؛ موضوعی که قطعاً در متن فیلم به آن پرداخته خواهد شد و مرزهای زمانی و روایت‌های چندجهانی احتمالا نقش پررنگی در آن خواهد داشت.

علاوه بر این، حضور چهره‌های برجسته دنیای مارول از جمله اعضای افسانه‌ای تیم چهارنفر شگفت‌انگیز (the Fantastic Four) و سرباز زمستان (Winter Soldier) با بازی (Sebastian Stan)، نشان از تلفیق گذشته و آینده را در دنیای مارول دارد. همچنین تأکید بر بازگشت شخصیت‌های کلاسیک ایکس‌من نظیر پروفسور ایکس (Charles Xavier) با بازی پتریک استوارت (Patrick Stewart) و مگنیتو (Magneto) با بازی ایان مک‌کلن (Ian McKellen) نه تنها ارزش نوستالژیک بلکه تلاشی برای ادغام تم‌های متفاوت در ژانرهای ابرقهرمانی مختلف با یکدیگر به شمار می‌آید، که همواره برای سینمای مستقل، کلاسیک و هنری جذاب بوده است.

شایان ذکر است که چگونگی تقابل و تعامل این تیم‌ها، که شامل مردان ایکس اصلی (Original X-Men)، چهار شگفت‌انگیز(Fantastic Four) و دیگران هستند، می‌تواند نقطه عطفی در روایت‌پردازی‌های استدیو مارول باشد؛ گفتمانی تازه درباره اتحاد، اختلافات و پیچیدگی‌های انسانی در بزنگاه‌های حماسی. چنین ترکیبی نشانه‌ای از رویکردی به اصطلاح پسا-متاکامیک است، که مرز میان واقعیت‌های مختلف را درهم می‌شکند و لایه‌های داستانی را غنی‌تر می‌سازد.

در مجموع، انتقام‌جویان: روز نابودی همان فیلمی است که از آن انتظار می‌رود مرزهای ژانر ابرقهرمانی را فراتر برده و علاوه بر جلوه‌های بصری فوق‌العاده، در ساختار روایت و شخصیت‌پردازی نیز دست به جسارت‌هایی بزند که خاطرات سینمای کلاسیک قوی را با مدرنیته پیوند می‌زند.

انتظار می‌رود این اثر در تاریخ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۶ (27 آذر ۱۴۰۵) اکران شود؛ تاریخی تقریبا دور که فرصت زیادی را فراهم می‌کند تا طرفداران و تحلیل‌گران به بررسی ابعاد مختلف داستان، شخصیت‌ها و تأثیرات اجتماعی و فرهنگی آن بپردازند. این فیلم نه تنها برای هواداران دنیای مارول بلکه برای علاقه‌مندان به سینمای روایت‌محور و هنری نیز، یک رخداد مهم خواهد بود.