توسط : انتشار جزئیات جدید از پروژه تازهٔ Star Wars: Starfighter که مورد انتظارترین اثر در دنیای وسیع و پیچیده استار وارز است، فرصت مناسبی برای بررسی عمیق‌تر این فیلم و جایگاه تازه‌ای که در روایات این مجموعه کلاسیک اتخاذ می‌کند، فراهم آورده است. حضور میا گاث، بازیگری که عمدتاً با آثار مستقل و ژانر وحشت شناخته می‌شود، به‌عنوان یکی از چهره‌های منفی قصه، نه‌تنها نوید گسست از کلیشه‌های رایج این فرنچایز را می‌دهد بلکه امکان خلق یک آنتاگونیست چندبعدی و کاراکتری را فراهم می‌آورد که در قامت یک تهدید روان‌شناختی، بیمه‌نامه لازم برای تثبیت جهانی جدید در قالب روایت مستقل از داستان‌های پیشین خواهد بود.
با دانستن اینکه داستان این فیلم در فاصله پنج سال پس از The Rise of Skywalker رخ می‌دهد ولی به هیچ کدام از شخصیت‌ها یا داستان‌های پیشین وابستگی ندارد، می‌توان انتظار داشت که فیلمنامه با حذف مجاری روایت سنتی و تکیه بر مفاهیمی تازه‌تر، عرصه‌ای نوین و سبک‌تر برای طرح تم‌های انسانی و پیچیده‌تر فراهم آورد. در چنین فضایی، نقش میا گاث به عنوان یک شکارچی یا تهدیدی برای محافظت شخصیت رایان گاسلینگ، ابهامات مفهومی و کشمکش‌های اخلاقی را جان می‌بخشد که بی‌ارتباط با تماتیک‌های شخصیت‌محور و فلسفی سینمای مستقل نیست.
شایان ذکر است که میا گاث پیشتر در فیلم‌های ترسناکی چون X، Pearl و MaXXXine ظاهر شده و با انتخاب این بازیگر در قالب شخصیت منفی، فیلم قصد دارد از فضای شناخته شده استار وارز فاصله بگیرد و همزمان با حفظ ریتم کلاسیک سینمای اکشن-ماجراجویی، به عمق وجوه روانی و درونی شخصیت‌ها بپردازد. این انتخاب باعث می‌شود که ما با کارگردانی طرفیم که در هارمونی میزانسن‌ها، تدوین موازی و موسیقی متن به دنبال تعادل ظریف میان عنصر سرگرمی و پرداخت زیبایی‌شناسانه شخصیت‌هاست.
به لحاظ فرمی، Star Wars: Starfighter قرار است به دور از رویکردهای گذشته دنیای استار وارز، علاوه بر ارائه جلوه‌های ویژه و صحنه‌های حماسی، تمرکز خود را روی خلق کاراکترهایی بگذارد که تضاد درونی و تقابل پیچیدهٔ آنها، قوام داستان‌سرایی را تشکیل خواهد داد؛ روایتی که در آن، هم به مبارزه سنتی خیر و شر پرداخته می‌شود و هم به تقابل‌های داخلی و انتخاب‌های اخلاقی گره خورده است.
برخلاف بسیاری از آثار پیشین دنیای استار وارز که به دلیل وسعت زیاد جهان داستانی، دچار بحران کدهای پیوستگی و پیوستگی‌های روایی می‌شدند، این فیلم به نظر می‌رسد با تمرکز بر شخصیت‌های کاملاً جدید، فرصتی برای بازتعریف ماهیت تعارضات کهکشانی ایجاد کرده که می‌تواند به بلوغ بیشتر روایت و تنوع ژانری کمک کند.
همچنین اطلاعی درباره تولید مجموعه لگویی برای این اثر موجود نیست؛ موضوعی که برای طرفداران دوآتشه لگو و استار وارز، البته جذابیت‌های خاص خود را دارد. این نکته که میا گاث و راین گاسلینگ هر دو تاکنون هیچ مینی‌فیگور لگو نداشته‌اند، گویی بر تازگی و عطش هواداران برای این پروژه صحه می‌گذارد.
نهایتاً انتظار می‌رود که Star Wars: Starfighter در تاریخ 31 می 2027 به نمایش درآید و با سبک و سیاق مستقل خود، ضمن حفظ هم‌ذات‌پنداری با مخاطبان قدیمی استار وارز، پذیرای جمع جدیدی از علاقه‌مندان دنیای سینمایی باشد. این فیلم فرصت مغتنمی است تا مخاطب جدی سینما نه‌تنها با لایه‌های جدید داستان‌سرایی معاصر بلکه با تعمق در پیچیدگی‌های اجرای هایزه‌گرانه و نقش‌آفرینی‌های برجسته، تجربه‌ای تازه و متفاوت را تجربه کند.
پیشنهاد می‌کنم علاقه‌مندان به سینمای مستقل و ژانر وحشت، به خصوص آن دسته که در فضای فرنچایزهای گسترده به دنبال تحریف و بازنگری در شکل روایت شخصیت‌های منفی هستند، این پروژه را از دست ندهند. علاوه بر آن، مطالعه و نقد عناصر میزانسن، تدوین و موسیقی متن بعد از نمایش فیلم، می‌تواند چشم‌اندازهای نوینی برای فهم تحولات سینمای ژانر اکشن-فضایی ارائه دهد.
