توسط : در دنیای پیچیده و بازآفرینی‌شده‌ی Absolute Universe (جهان مطلق دی‌سی)، شاهد روایتی جسورانه و تکان‌دهنده‌ای هستیم که مرزهای قهرمانی کلاسیک را زیر سؤال می‌برد و تصویر همیشگی از قهرمانان و شروران آشنا را بازتعریف می‌کند. در شماره‌ی نخست کمیک Absolute Evil #1 به قلم ال ایوینگ (Al Ewing) و با طراحی تأثیرگذار جوزپه کامونکوولی (Giuseppe Camuncoli)، خبر مرگ یکی از اعضای کلیدی لیگ عدالت (Justice League) یعنی اولیور کوئین (Oliver Queen) یا همان گرین ارو (Green Arrow) منتشر شده؛ رخدادی خشونت‌آمیز و شوکه‌کننده که می‌تواند جهان تازه‌خلق‌شده‌ی دی‌سی را از بنیان دگرگون کند.
بازتعریف قهرمانی در دنیای تاریک Absolute Universe
در این روایت جدید، قهرمانان و شروران دنیای DC Comics (دی‌سی کامیکس) با نگاهی متفاوت و انسانی‌تر به تصویر کشیده شده‌اند. هدف این خط داستانی، شکل‌گیری نسخه‌ای تازه و تیره‌تر از لیگ عدالت (Absolute Justice League) است؛ تیمی که به‌جای اتحاد آرمانی و روشن، درگیر فلسفه‌ای خشن و متناقض از عدالت و بقاست.
در مرکز این تحولات، ورونیکا کال (Veronica Cale) دشمن دیرینه‌ی واندر وومن (Wonder Woman) قرار دارد که در حال گردآوری بزرگ‌ترین شروران این جهان است تا علیه قهرمانان مدرن دست به اتحاد بزند. اما همان‌طور که در گفت‌وگوهای آغازین کمیک می‌بینیم، بیشتر این شخصیت‌ها غرور و استقلال فکری خود را حفظ کرده‌اند و از همکاری سر باز می‌زنند؛ به‌جز راس‌الغول (Ra’s al Ghul) که نماینده‌ی تفکری فلسفی، سرد و بی‌رحم است؛ کسی که به‌جای نبرد مستقیم، ریشه‌ی باورهای قهرمانان را هدف قرار می‌دهد.
قتل گرین ارو؛ نماد سقوط ایده‌آلیسم
در میانه‌ی این آشوب، کارتِر هال (Carter Hall) یا همان هاوک‌مَن (Hawkman)، شخصیتی که همیشه در دنیای اصلی لیگ عدالت چهره‌ای اخلاق‌مدار و باانضباط داشت، این بار در قالبی تیره، نظامی و بی‌رحم ظاهر می‌شود. او با بال‌های آهنین و زره‌ی جنگی‌اش در صحنه‌ای سرد و شوکه‌کننده، دست به قتل اولیور کوئین می‌زند و بدن بی‌جان او را به راس‌الغول نشان می‌دهد.
در این خط داستانی، گرین ارو به عنوان شخصیتی آرمان‌گرا معرفی می‌شود که در تلاش است تا علیه شبکه‌ای از فساد و کودک‌آزاری درون ساختار قدرت مبارزه کند. اما مرگ او، چیزی فراتر از حذف یک قهرمان است؛ این قتل استعاره‌ای از مرگ آرمان‌گرایی و فروپاشی ارزش‌های کلاسیک قهرمانی در جهان Absolute Universe محسوب می‌شود.
فلسفه‌ای میان تاریکی و انسانیت
کمیک Absolute Evil تنها روایت خشونت و خیانت نیست؛ بلکه بازتابی از تضاد درونی انسان و مرز باریک میان خیر و شر است. شخصیت‌هایی چون هاوک‌من، واندر وومن و حتی راس‌الغول، دیگر صرفاً در دو سوی جبهه قرار ندارند، بلکه درگیر بحران هویت و ایمان‌اند.
همین نگاه فلسفی است که باعث می‌شود این جهان جدید، مخاطب را وادار کند دوباره پرسش‌های اساسی درباره‌ی قهرمانی، عدالت و معنای واقعی مبارزه را از خود بپرسد.
واکنش هواداران و مسیر آینده‌ی DC
انتشار Absolute Evil #1 واکنش‌های گسترده‌ای را در میان طرفداران دنیای دی‌سی برانگیخته است. برخی این روایت را جسورانه‌ترین حرکت داستان‌گویی سال‌های اخیر می‌دانند؛ تلاشی برای تزریق پیچیدگی و عمق انسانی به شخصیت‌هایی که دهه‌ها با نسخه‌های قهرمانانه و آرمانی‌شان شناخته می‌شدند.
در مقابل، گروهی از هواداران نگران از دست رفتن ذات کلاسیک شخصیت‌ها هستند و معتقدند این جهان جدید بیش از حد از روح اصلی آثار دی‌سی فاصله گرفته است. پرسش کلیدی همین‌جاست: آیا این بازآفرینی تیره و مدرن، آینده‌ی داستان‌گویی در دنیای DC را شکل می‌دهد؟ یا مخاطب را از جهان نوستالژیک و روشنِ قهرمانان دور می‌کند؟
تجربه‌ای تازه برای طرفداران دنیای تاریک دی‌سی
کمیک Absolute Evil #1 هم‌اکنون در فروشگاه‌های کمیک‌بوک سراسر جهان در دسترس است. اگر از طرفداران دنیای تاریک، فلسفی و چندلایه‌ی دی‌سی هستید، این شماره بدون شک یکی از مهم‌ترین تجربه‌های سال برای شما خواهد بود؛ روایتی که قهرمانی را از افسانه به انسان، و عدالت را از شعار به شک، فرو می‌کشد.
