دنیای اولتیمیت مارول (Ultimate Marvel Universe)، جهان جایگزینی که با نگاهی مدرن و جسورانه به قهرمانان کلاسیک مارول شکل گرفته بود، رسماً در سال ۲۰۲۶ (2026) به پایان میرسد. این خبر نهتنها نقطهعطفی در تاریخ کمیکهای مارول (Marvel Comics) است، بلکه بازتابی از تغییر مسیر این غول صنعت سرگرمی در مدیریت خطهای داستانی و سیاستهای برندینگ آن بهشمار میرود.
تولد و بازآفرینی یک جهان تازه
دنیای Ultimate Universe نخستینبار در دههی ۲۰۰۰ میلادی با هدف بازتعریف شخصیتهای محبوبی مانند اسپایدرمن (Spider-Man)، ایکسمن (X-Men) و اونجرز (The Avengers) شکل گرفت؛ نسخهای سادهتر و معاصرتر برای نسل جدید خوانندگان. اما در سالهای اخیر، بازگشت درخشان این جهان با پروژهی جدید Ultimate Comics به نویسندگی جاناتان هیکمن (Jonathan Hickman)، جانی تازه به کالبد آن دمید.
در این نسخه، هیکمن روایتی متفاوت از پیتر پارکر (Peter Parker) ارائه داد: اسپایدرمنی سیساله، متأهل و پدر، که با واقعیتهای پیچیدهتر زندگی دستوپنجه نرم میکند. این رویکرد انسانیتر، روح تازهای به مفهوم ابرقهرمان دمید و باعث شد تا عناوینی مانند Ultimate X-Men، The Ultimates، Ultimate Black Panther و Ultimate Wolverine نهتنها فروش بالایی کسب کنند بلکه به بازتعریفی از قهرمانگرایی در دنیای مدرن بدل شوند.
پایان محتوم: پروژهی Ultimate Endgame
با وجود موفقیت تجاری و تحسین منتقدان، مارول تصمیم گرفته تا کل خط داستانی اولتیمیت (Ultimate Line) را در قالب رویدادی با عنوان Ultimate Endgame در اوایل سال ۲۰۲۶ به پایان برساند.
طبق برنامهی رسمی،
- Ultimate Spider-Man با شمارهی ۲۴،
- Ultimate Black Panther در ژانویه ۲۰۲۶ (January 2026)،
- Ultimate X-Men در فوریه (February)،
- The Ultimates و Ultimate Wolverine در آوریل (April 2026) به کار خود پایان خواهند داد،
و سرانجام همهچیز با انتشار Ultimate Endgame #5 به نقطهی پایانی میرسد.
سی. بی. سبولسکی (C.B. Cebulski)، رئیس بخش تحریریه مارول، تأکید کرده است:
«میدانم ممکن است فکر کنید شوخی میکنیم، اما نه، این واقعاً پایان است.»
این تصمیم نشانهی پایبندی مارول به تعهدش برای ارائهی پایانی معنادار و منسجم است، نه کش دادن بیهدف یک داستان محبوب.
پشتصحنهی تصمیم؛ قرارداد هیکمن و درسهای مدیریتی
علت اصلی این تصمیم به قرارداد جاناتان هیکمن بازمیگردد. طبق توافق اولیه، قرار بود این جهان داستانی همزمان با پایان روایت او خاتمه یابد. برخلاف پروژههایی مانند عصر کراکوان (Krakoan Era) در X-Men که پس از خروج هیکمن ادامه یافت و با افت کیفیت روبهرو شد، مارول این بار تصمیم گرفت تا مسیر را در نقطهی اوج به پایان برساند.
این تصمیم بازتابی از بلوغ مدیریتی مارول است؛ نشان میدهد که شرکت در پی حفظ کیفیت و ساختار منسجم داستانهاست، نه صرفاً تداوم فروش. پایان دادن به Ultimate Universe در زمانی مناسب، بهجای فرسایش طولانی، نمادی از احترام به چرخهی طبیعی روایت است.
تأثیرات چندجهانی و پیوند با دنیای ۶۱۶
هرچند دنیای Ultimate در ظاهر به پایان میرسد، اما تأثیر آن بر جهان اصلی مارول یا همان Earth-616 ادامه خواهد داشت. برخی عناصر کلیدی و شخصیتهای شاخص، از جمله نسخههای خاصی از اسپایدرمن و بلکپنتر، به دنیای اصلی منتقل خواهند شد.
با در نظر گرفتن ساختار چندجهانی مولتیورس (Multiverse) در مارول، این ادغام میتواند به خلق روایتهای تازه و پیچیدهتری منجر شود؛ رویکردی که در آینده احتمالاً در قالب کراساورهای بزرگتر بروز خواهد کرد. جزئیات دقیق این انتقال هنوز فاش نشده، اما نشانهها حاکی از آن است که مارول قصد دارد برخی از ایدههای موفق هیکمن را در جهان اصلی ادامه دهد.
تقابل فلسفهها: مارول در برابر دیسی
در حالی که مارول تصمیم به پایان یکی از محبوبترین جهانهای خود گرفته است، دیسی کامیکس (DC Comics) مسیر متفاوتی را پیش گرفته. این شرکت با حفظ و گسترش جهانهای جایگزین خود مانند Absolute Universe، همچنان به روایتهای موازی با قهرمانانی چون بتمن (Batman) و سوپرمن (Superman) ادامه میدهد.
این دو رویکرد بیانگر تضاد فلسفی دو غول دنیای کمیکاند:
- مارول بر «کیفیت و پایان هدفمند» تأکید دارد،
- در حالی که دیسی به «گسترش مداوم و بازی با جهانهای موازی» باور دارد.
پایانی باشکوه برای یک جهان جسور
پایان رسمی Ultimate Universe نه شکست، بلکه نقطهی بلوغی برای مارول است. حرکتی در راستای احترام به نویسنده، انسجام داستان و مدیریت خلاقانهی داراییهای فکری.
این اتفاق یادآور حقیقتی ساده اما بنیادین در داستانسرایی است: حتی در جهانی که بینهایت واقعیت دارد، گاهی «پایان درست» از هر ادامهای ارزشمندتر است.
حال، نگاهها به آینده دوخته شده است؛ جایی که عناصر جهان Ultimate در Earth-616 جای خواهند گرفت و شاید بار دیگر، از دل پایان، تولدی دیگر رقم بخورد.