توسط : در دنیای کمیک، کمتر پیش می‌آید که یک «نظریه طرفداری» قدیمی به حقیقت بدل شود؛ اما استیو انگل‌هارت (Steve Englehart)، نویسنده شناخته‌شده کمیک‌های دهه ۸۰، بالاخره تأیید کرده که تغییر شخصیت گای گاردنر (Guy Gardner) در مجموعه Green Lantern واقعاً به خاطر آسیب مغزی بوده است.
در نسخه‌های اولیه، گای با شخصیتی آرام، فداکار و کاملاً متفاوت از چهره سرسخت و خودرأیی که امروز می‌شناسیم معرفی می‌شود.
او در داستان Green Lantern #124 (منتشرشده در سال ۱۹۷۹)، در نبردی در منطقه فانتوم (Phantom Zone) به‌شدت زخمی می‌شود و شش سال را در کما می‌گذراند. پس از بیدار شدنش در مجموعه‌ای از داستان‌های نوشته استیو انگل‌هارت و جو استاتون (Joe Staton)، ناگهان تبدیل به همان گای گاردنر بی‌پروا و شوخ‌طبعی می‌شود که بعدها به یکی از اعضای بحث‌برانگیز لیگ عدالت (Justice League) بدل شد.
سال‌ها طرفداران بر این باور بودند که این تغییر شخصیتی نتیجه همان آسیب مغزی است. این ایده که ابتدا فقط در برداشت‌های ذهنی طرفدارها (Headcanon) و ویکی‌های طرفداری وجود داشت، حالا با گفته خود انگل‌هارت به واقعیت پیوسته است. او در گفت‌وگویی در Dragon Con به‌صراحت گفت:
«بله، توضیح من این است که تغییر شخصیت نتیجه آسیب مغزی بوده.»
جمله‌ای که برای بسیاری از کلکسیونرها و مخاطبان قدیمی کمیک مثل یک لحظه‌ی “آها!” عمل کرد؛ تأییدی بر آنچه سال‌ها فقط در حد حدس و گمان بود.
انگل‌هارت همچنین درباره نحوه ساختاردهی شخصیت‌ها توضیح داده: «وقتی روی کتاب کار می‌کردم، جان استوارت (John Stewart) نگهبان فعال بود و هال جردن (Hal Jordan) برنگشته بود. تصمیم گرفتم هر دو را نگه دارم، اما به شخص سومی نیاز داشتم؛ همان شد که گای گاردنر را وارد کردم.» او اضافه کرده که شاید اگر به عقب برگردد، ترجیح می‌داد به جای استفاده از گای قدیمی، کاراکتری کاملاً جدید بسازد تا درگیر محدودیت‌های حقوقی دی‌سی (DC) نشود.
او درباره تصمیمش گفت:
«می‌خواستم یکی از نگهبانان چراغ سبز (Green Lantern Corps) شخصیتی باشد که بازیکن تیم خوبی نباشد، کسی که قوانین را نادیده می‌گیرد و در عین حال هنوز قهرمان است. همین شد که گای گاردنر من شکل گرفت.»
این تأیید رسمی، لایه‌ای تازه و انسانی به یکی از پرسر‌و‌صداترین اعضای لیگ عدالت می‌افزاید. از این پس می‌توان گای را نه فقط به عنوان یک قهرمان خودخواه و کله‌شق، بلکه به عنوان شخصی با گذشته‌ای تراژیک و آسیب‌دیده دید.
موضوعی که اهمیت دارد این است که کمیک‌ها معمولاً چنین نگاه روانشناختی و واقع‌گرایانه‌ای به تغییر شخصیت ندارند. اما با تأیید انگل‌هارت، حالا می‌دانیم که تحول گای صرفاً یک بازنویسی داستانی نبوده، بلکه ریشه در آسیب و تجربه انسانی دارد.
برای طرفداران دی‌سی و مجموعه Green Lantern، این خبر چیزی فراتر از یک یادداشت تاریخی است؛ فرصتی برای بازخوانی دوباره‌ی داستان‌های گای گاردنر از زاویه‌ای جدید. حالا می‌توان ورژن‌های مختلف او در مالتی‌ورس (Multiverse) را با درکی عمیق‌تر از ذهن و روانش دنبال کرد.
در نهایت، این تأیید نشان می‌دهد که فرضیه‌های محبوب بین طرفدارها همیشه خیال‌پردازی صرف نیستند؛ گاهی هم حقیقتی فراموش‌شده‌اند که بالاخره از دل تاریخ بیرون می‌آیند و جان تازه‌ای به قهرمان‌های قدیمی می‌بخشند.
