توسط : پس از نزدیک به ۶۰ ساعت تجربه، The Outer Worlds 2 ثابت می‌کند که استودیو ابسیدین (Obsidian Entertainment)، سازندگان افسانه‌ای Fallout: New Vegas، بار دیگر توانسته‌اند یک نقش‌آفرینی فضایی دقیق، گسترده و کاملاً واکنش‌پذیر خلق کنند؛ اثری که از همان دقایق ابتدایی، آزادی انتخاب، عمق شخصیت‌سازی و روایت چندشاخه را در بالاترین سطح ممکن ارائه می‌دهد.
بازی در همان آغاز، با یکی از کامل‌ترین سیستم‌های شخصیت‌سازی ژانر RPG از شما استقبال می‌کند. انتخاب پیشینه، ویژگی‌های شخصیتی، مهارت‌ها و حتی «معایب»، همگی به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که احساس طراحی یک کاراکتر روی کاغذ واقعی را منتقل کنند. اینجا هر انتخاب کوچک، اهمیت روایی دارد: از پیشینه شرطبندی گرفته تا ویژگی زیرک، همه می‌توانند پنجره تازه‌ای از دیالوگ‌ها یا مسیرهای روایی را برای شما باز کنند. سیستم مهارت‌ها و پرک‌ها نیز در طول بازی، مسیر رشد شخصیت را به شکلی منحصر‌به‌فرد و پایدار شکل می‌دهد.
قهرمانِ نقص‌دار و آزادی بازی
یکی از تصمیمات هوشمندانه بازی، طراحی سیستم معایب است؛ ضعف‌هایی که ممکن است گیم‌پلی را سخت‌تر کنند اما در عوض شخصیت شما را چندلایه‌تر و انتخاب‌هایتان را با پیامدهای تازه همراه می‌سازند. نتیجه این است که شخصیت شما در The Outer Worlds 2 بیشتر از یک آواتار ساده است؛ او قهرمانی با محدودیت و ضعف است و جهان بازی به این ویژگی‌ها واکنش نشان می‌دهد.
گیم‌پلی مبارزات نسبت به نسخه نخست جهشی محسوس داشته است. اسلحه‌های علمی عجیب‌وغریب، سلاح‌های پلاسما، ابزارهای تاکتیکی و قابلیت‌های ویژه از جمله کند کردن زمان، میدان نبرد را پویا، متنوع و استراتژیک کرده‌اند. سیستم ارتقاء سلاح‌ها و مدیفایرها نیز عمق بیشتری ایجاد کرده و اجازه می‌دهد هر بازیکن سبک مبارزه مطلوب خود را توسعه دهد.
شگفتی‌های جهان و روایت تعاملی
از دید روایی، بازی سرشار از انتخاب‌ها و پیامدهای متعدد است که هم در جریان اصلی، هم مأموریت‌های فرعی و حتی در گفتگوی همراهان و شخصیت‌های NPC دیده می‌شود. این تعامل باعث می‌شود هر سیاره و موقعیت در بازی معنا و هدف داشته باشد و کاوش در محیط‌های بازی به شکلی پاداش‌دهی شده و جذاب طراحی شده که ارزش صرف زمان بر آن را دارد. اما ناوبری و انتخاب مسیر گاهی با علامت‌های نامشخص و موانع محیطی روبرو می‌شود که احتمالاً برای برخی بازیکنان مشکل‌ساز باشد.
شخصیت‌های همراه در بازی با جزئیات بالایی طراحی شده‌اند و هر کدام نه تنها مسیرهای داستانی خود را دارند بلکه با مهارت‌ها و ویژگی‌هایشان تکمیل کننده سبک مبارزه بازیکن هستند. تعاملی که میان صحبت‌های منطقی و طنزآمیز آن‌ها اتفاق می‌افتد، یکی از نقاط اوج روایی بازی است و تمایل به بازگشت دوباره و تجربه مجدد را در بازیکن به‌شدت تقویت می‌کند.
عبور از روی نسخه قبلی به نظر، جهشی چشمگیر در ابعاد و کیفیت تجربه نقش‌آفرینی فراهم کرده است؛ جایی که شما می‌توانید هم به عنوان یک تازه‌وارد وارد دنیای The Outer Worlds 2 شوید و هم به عنوان طرفدار پروپاقرص سبک RPG، از عمق و گستردگی بیشتر نسبت به آثار نقش‌آفرینی کلاسیکی مثل Baldur’s Gate 3 و Mass Effect لذت ببرید. جای تعجب نیست که The Outer Worlds 2 را می‌توان یکی از بهترین RPGهای علمی-تخیلی حال حاضر دانست.
در نهایت، این بازی بیش از هر چیز، یه مانور تمام عیار روی آزادی انتخاب، تعامل داینامیک با جهان بازی، و روایت غنی است که هم در گیم‌پلی و هم ساختار داستانی دیده می‌شود. همین موضوع است که The Outer Worlds 2 را به اثری ماندگار در میان بازی‌های نسل جدید RPG تبدیل کرده است.
