از جنگ ستارگان تا هری پاتر؛ درو استروزان و مردی که چهره‌ی خیال را برای همیشه تغییر داد

درو استروزان (Drew Struzan)، تصویرگر نامدار پوسترهای سینمایی و یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان عرصه‌ی طراحی در قرن بیستم، پس از سال‌ها مبارزه با بیماری آلزایمر (Alzheimer’s disease) در سن ۷۸ سالگی درگذشت. خبر درگذشت او در ۱۴ اکتبر ۲۰۲۵ از طریق حساب رسمی اینستاگرامش منتشر شد؛ خبری که جامعه‌ی سینما و هنرهای تجسمی را عمیقاً اندوهگین کرد.

آثار استروزان، با تکنیک منحصربه‌فرد ایر‌براش (Airbrush) و مهارت بالای او در ترکیب واقع‌گرایی و احساس، به امضای تصویری دوران طلایی هالیوود بدل شدند. او با خلق پرتره‌هایی زنده و نورپردازی‌هایی دقیق، توانست روح فیلم‌ها را در یک قاب خلاصه کند. از پوسترهای به‌یادماندنی سه‌گانه‌ی «بازگشت به آینده» (Back to the Future) گرفته تا طرح‌های نمادین مجموعه‌ی «ایندیانا جونز» (Indiana Jones) و نسخه‌های بازطراحی‌شده‌ی «جنگ ستارگان» (Star Wars)، هر اثر او به مثابه فریم نهایی یک رؤیای سینمایی است.

در میان آثار برجسته‌اش، تصویر معروف مارتی مک‌فلای (Marty McFly) در کنار خودرو دلورین (DeLorean)، چهره‌ی شجاع ایندیانا جونز با شلاق و کلاه فدورا (Fedora hat)، و پرتره‌های دراماتیک از لوک اسکای‌واکر (Luke Skywalker)، لیا اورگانا (Leia Organa) و هان سولو (Han Solo) در مجموعه‌ی «جنگ ستارگان» جایگاه ویژه‌ای دارند. هر یک از این پوسترها، نه فقط تبلیغی برای فیلم، بلکه بخشی از حافظه‌ی جمعی سینما شدند.

سبک استروزان تلفیقی از واقعیت و خیال بود؛ نگاهی که باعث شد آثارش حال‌و‌هوای کلاسیک و در عین حال انسانی داشته باشند. او با مهارت در طراحی چهره‌ها و ساخت عمق در ترکیب‌بندی، توانست احساسات قهرمانان و لایه‌های پنهان داستان را به بیننده منتقل کند.

علاوه بر این آثار شاخص دهه‌ی هشتاد میلادی، در کارنامه‌ی درو استروزان پوسترهایی برای فیلم‌های «بلید رانر» (Blade Runner)، «موجود» (The Thing)، «ای.تی» (E.T. the Extra-Terrestrial)، «جان سخت» (Die Hard)، و حتی آثار کمدی چون «آکادمی پلیس» (Police Academy) دیده می‌شود. او همچنین در زمینه‌های گوناگون دیگری همچون طراحی کتاب‌های مصور (Comic Books)، تبلیغات و تمبرهای یادبود نیز فعال بود.

در سال‌های پایانی عمر، بیماری آلزایمر به تدریج توانایی هنری استروزان را محدود کرد. همسرش پیش‌تر اعلام کرده بود که او دیگر قادر به نقاشی یا حتی امضا کردن آثارش نیست. با این حال، میراثش در تاریخ هنر زنده خواهد ماند؛ میراثی که در قالب رنگ، نور و چهره‌های سینمایی، بخشی از حافظه‌ی بصری چند نسل از مخاطبان است.

آخرین اثر او، پوستر انیمیشن «چگونه اژدهای خود را تربیت کنیم: دنیای پنهان» (How to Train Your Dragon: The Hidden World) بود؛ تصویری شاعرانه و پرجزئیات که همچون امضایی پایانی بر دوران پرشکوه حرفه‌اش نقش بست.

مرور کارنامه‌ی درو استروزان نشان می‌دهد که پوستر فیلم می‌تواند فراتر از یک ابزار تبلیغاتی باشد؛ می‌تواند خود به یک اثر هنری ماندگار تبدیل شود. او با نگاهی شاعرانه به تصویر، توانست زبان سینما را به عرصه‌ی نقاشی بیاورد و ثابت کند که میان یک فریم سینمایی و یک تابلو هنری، فاصله‌ای نیست جز احساس.

میراث درو استروزان نه در قاب پوسترها، بلکه در الهامی است که به نسل‌های آینده‌ی هنرمندان و دوست‌داران سینمای فانتزی منتقل کرده است؛ الهامی که یادآور قدرت خیال، رنگ و نور در بازتعریف جادوی سینماست.