توسط : در یک رویداد کم‌نظیر و تاریخی، جرج لوکاس، خالق جهان جنگ ستارگان، برای نخستین بار در مراسم عظیم کامیک-کان در سن دیگو حضور یافت. این حضور که بعد از بیش از پنج دهه انتظار طرفدارانش محقق شد، نه صرفاً برای گفت‌وگو درباره آثار سینمایی‌اش بلکه برای معرفی پروژه آینده‌ای بود که می‌تواند فصل تازه‌ای در تاریخ هنر روایت داستان باز کند: موزه لوکاس برای هنر روایت.
کامیک-کان، این جشنواره بزرگ فرهنگ عامه که سالانه حدود 130 هزار نفر را به خود جذب می‌کند و به بستری مهم برای معرفی آثار ژانرمحور تبدیل شده، میزبان صدها نفر بود که ساعت‌ها انتظار کشیدند تا نشستی با حضور یکی از تأثیرگذارترین فیلم‌سازان معاصر را تجربه کنند. این اتفاق در سالن 6500 نفری مرکز نمایشگاه‌های سن دیگو رخ داد و نقطه عطفی در تاریخ رویدادهای فرهنگی-هنری به شمار می‌آید.
لوکاس، که علاوه بر آثار علمی-تخیلی چشم‌گیرش، سال‌هاست در عرصه جمع‌آوری آثار هنری فعال است، پروژه موزه را به عنوان «یک معبد هنر مردمی» توصیف کرد. ساختمانی با فضای سبز و کف‌بنا حدود ۳۰ هزار متر مربع که شامل گالری‌ها، دو تئاتر، کتابخانه، رستوران و فضاهای فروشگاهی و اجتماعی خواهد بود. این موزه قرار است در سال ۲۰۲۶ در لس‌آنجلس افتتاح شود و به شکل تخصصی به روایت داستان تصویری در سازوکارهای تاریخی و فرهنگی پردازد.
مجموعه این موزه شامل آثاری از افرادی چون نورمن راک‌ول، جسی ویلکاکس اسمیت، و ان.سی. وایث، همچنین هنرمندان برجسته‌ای چون فریدا کالو و جیکوب لارنس است. این ترکیب منحصر‌به‌فرد، موزه را به محلی برای شناخت تطور روایت‌های هنری از کتب مصور و کمیک تا هنر معاصر بدل خواهد کرد.
این نکته قابل توجه است که موزه پروژه‌ای کاملاً شخصی و از دل دغدغه‌های لوکاس شکل گرفته است؛ او که به گفته خود «از دوران کالج به جمع‌آوری این آثار پرداخته و اکنون با کلکسیونی متشکل از ده‌ها هزار اثر روبروست»، از فروش آنها خودداری می‌کند چرا که معتقد است ارزش اثر هنری در ارتباط احساسی نهفته است.
جرج لوکاس در سخنان خود در کامیک-کان، تاکید کرد که مردم در برابر ترس‌های اولیه زندگی، داستان‌هایی برای فهم بهتر جهان می‌سازند؛ داستان‌هایی که به باور او «علمی-تخیلی یک افسانه است که با هنر و ادبیات علمی-تخیلی واقعی شده است.»
در این نشست که با حضور کارگردان مکزیکی برجسته برنده جایزه اسکار، گیلرمو دل تورو، و طراح تولید آمریکایی داگ چیانگ، شکل گرفته بود، اهمیت موزه در پاسداشت آزادی بیان و تاریخ بصری مورد تاکید قرار گرفت. دل تورو به نکته‌ای تاریخی اشاره داشت که کمیک‌ها اغلب نخستین رسانه‌هایی بوده‌اند که در برابر نازیسم و دیکتاتوری ایستادگی کرده‌اند؛ نکته‌ای که بخشی از ذات هوشمندانه فرهنگ عامه و هنر مردمی را بازگو می‌کند.
این رخداد نه صرفاً فرصتی برای طرفداران پرشور جنگ ستارگان بود بلکه بازتابی از تکامل دیدگاه هنری و فرهنگی جرج لوکاس به شمار می‌رود؛ فضایی که البته به فراتر از سینما قدم می‌گذارد و هنری استعاری و ماندگار از روایت‌های تصویری مردم را عرضه می‌کند. از سوی دیگر این حضور برای کامیک-کان نیز نقطه عطف بوده چرا که این مراسم معمولاً محلی برای نمایش محصولات آماده سرگرمی است؛ اما حالا با چنین گفتگوهایی، جدیت و عمق بیشتری به خود می‌گیرد.
از زاویه روایی و تاریخی، موزه جرج لوکاس می‌تواند به عنوان یک مرکز مطالعات روایت تصویری و حفظ هویت فرهنگی عمل کند، که در آن جمع‌آوری، نمایش و تحلیل آثار شکل گرفته در تقاطع هنر عامه و هنر برتر انجام می‌پذیرد. توجه به چنین پروژه‌ای به مثابه واکنشی است به دوران دیجیتالی که مستعد فراموشی و درهم‌آمیزی حافظه‌های جمعی است.
در نهایت، نخستین حضور جرج لوکاس در کامیک-کان، بیش از هرچیز، نمونه‌ای است از نقش بی‌بدیل هنرمندان پیشرو در هدایت فرهنگی؛ هنرمندانی که نه فقط روایت‌گر داستان‌های بزرگ روی پرده بلکه حافظان گنجینه‌های هنری و روایتگری مردمی نیز هستند.
