توسط : مارول (Marvel) همیشه با خلق قهرمانانی فراموش‌نشدنی و روایت‌هایی چندلایه در دنیای بی‌کران خود، توانسته قلب طرفداران را تسخیر کند. اما در میان انبوه این قهرمانان، شخصیتی به نام واندرمن (Wonder Man) یا همان سیمون ویلیامز (Simon Williams) تا امروز کمتر در مرکز توجه بوده است. حالا اما، با سریالی جدید و حضور یحیی عبدالمتین دوم (Yahya Abdul-Mateen II) در نقش اصلی، این قهرمان کمتر شناخته‌شده بالاخره جایگاه خود را در میان چهره‌های اصلی دنیای سینمایی مارول (Marvel Cinematic Universe – MCU) پیدا می‌کند.
این سریال نه تنها بازآفرینی شخصیتی کلاسیک است، بلکه تلاشی است برای ارائه‌ی نگاهی متاکامنتری (meta-commentary) و خودآگاهانه به خستگی‌ها و بحران‌های ژانر ابرقهرمانی.
در تیزر یک‌دقیقه‌ای که اخیراً منتشر شد، به‌وضوح می‌بینیم که این مجموعه قرار نیست صرفاً داستانی درباره‌ی نجات دنیا باشد، بلکه نوعی بازاندیشی درباره‌ی خود دنیای فیلم‌های ابرقهرمانی است. حضور کاراکتر فون کوواک (Von Koivac)، ضدقهرمانی که پیش‌تر در آثار مشابه و به‌ویژه در جهان‌های خلق‌شده توسط جیمز گان (James Gunn) نمونه‌هایی از او را دیده‌ایم، رنگ و بوی ویژه‌ای به ماجرا داده است. جمله‌ی طعنه‌آمیز او در تیزر،
«چرا دوباره باید یک فیلم ابرقهرمانی ساخته شود؟»
نه تنها نقدی درون‌متنی است، بلکه پژواکی از احساسات بسیاری از تماشاگران امروزی است که از اشباع بی‌پایان این ژانر خسته شده‌اند.
انتخاب بازیگر نقش اصلی نیز اهمیت ویژه‌ای دارد. در کمیک‌های اولیه، سیمون ویلیامز چهره‌ای سفیدپوست داشت، اما در این نسخه، انتخاب یحیی عبدالمتین دوم، بازیگر سیاه‌پوست و برجسته‌ای که پیش‌تر در نقش بلک مانتا (Black Manta) در دنیای دی‌سی (DC Universe) ظاهر شده بود، نه‌تنها تنوع نژادی را در MCU گسترش می‌دهد، بلکه فرصتی فراهم می‌آورد تا خود سریال به بحث‌های معاصر پیرامون نمایندگی و کلیشه‌های نژادی بپردازد. چنین رویکردی یادآور آثاری مانند The Boys و Peacemaker است، اما تفاوت واندرمن در این است که نقد خود را در چهارچوب رسمی و شناخته‌شده‌ی MCU مطرح می‌کند؛ جایی که جسارت، زیرپوستی‌تر و در عین حال مؤثرتر بیان می‌شود.
از نظر فرمی، سریال از زبان بصری متمایزی بهره می‌گیرد: لحظاتی با استایل توکوساتسو (tokusatsu) و ارجاع به زیبایی‌شناسی آثار کلاسیک علمی‌تخیلی مانند استار ترک (Star Trek)، در کنار صحنه‌هایی که تابلوی فیلمبرداری با عنوان طعنه‌آمیز Cash Grab 2 را نشان می‌دهد، به خوبی ماهیت انتقادی و طنزآمیز پروژه را آشکار می‌سازد. در واقع، واندرمن تلاش می‌کند همزمان سرگرم‌کننده و آگاهانه باشد؛ اثری که هم به چرخه‌ی تجاری و تکراری هالیوود طعنه می‌زند و هم تماشاگر را به درکی عمیق‌تر از پشت‌پرده‌ی ساخت قهرمانانش دعوت می‌کند.
در کنار عبدالمتین، حضور بن کینگزلی (Ben Kingsley) در نقش تراور اسلاتری (Trevor Slattery)، شخصیتی که پیش‌تر در فیلم Iron Man 3 نقش مهمی ایفا کرده بود، نویدبخش ارتباطی عمیق‌تر میان لایه‌های مختلف دنیای مارول است. بازگشت او، با لحن شوخ‌طبع و پرارجاع این سریال، احتمالاً یکی از نقاط قوت روایت خواهد بود.
در نهایت، سریال Wonder Man قرار است در ژانویه‌ی ۲۰۲۶ (زمستان 1404) از طریق پلتفرم دیزنی پلاس (Disney+) منتشر شود. با ترکیبی از روایت خودآگاهانه، بازی درخشان، و نگاهی نقادانه به ذات ژانر ابرقهرمانی، این اثر می‌تواند مرز تازه‌ای در MCU بگشاید؛ مرزی برای کسانی که از تکرار داستان‌ها خسته‌اند و به دنبال نگاهی تازه‌تر، هوشمندانه‌تر و انسانی‌تر به مفهوم قهرمان هستند.
