توسط : در میان سیل بازی‌هایی که هر سال روانه بازار می‌شوند، Baby Steps محصول جدید استودیو Devolver Digital و ساخته مشترک نوآورانی چون Bennett Foddy، خالق بازی معروف Getting Over It، موفق شده تجربه‌ای منحصربه‌فرد، طنزآمیز و در عین حال عمیق روان‌شناختی را ارائه دهد. این بازی اثری است که به ظاهر یک شبیه‌ساز پیاده‌روی عجیب است، اما فراتر از آن، به روایت مفاهیمی چون مردانگی، ناکامی و آزمون‌های درون‌فردی می‌پردازد. با فانتازیو در ادامه این مطلب همراه باشید.
نگاهی به مکانیک‌ها و پیام‌های داستانی بازی Baby Steps
در اولین دقایق تجربه Baby Steps، بازیکن با مکانیک‌های فیزیکی عجیب و پیچیده‌ای آشنا می‌شود که در نهایت به شکست‌های پیاپی و آزمون و خطاهای بسیار در دقایق ابتدایی تجربه این بازی منجر خواهد شد. کنترل شخصیت این بازی محدود به حرکت دو پای او است که هر کدام با یکی از تریگرهای دسته هدایت می‌شوند. حرکت در این بازی بسیار کند، دست‌وپاگیر و مملو از اشتباهات بامزه است که فضایی کمدی-فیزیکی را به شما ارائه می‌کند. جالب است بدانید که این شکست‌ها نه تنها مایه طنز بازی‌اند، بلکه جرقه‌ای برای ایجاد صمیمت بیشتر با کاراکتر اصلی هستند. او انسانی بیمار، نامطمئن و درگیر بحران‌های روانی است که بارها و بارها شکست خورده و حالا در این شرایط وحشتناک گرفتار شده است.
نکته قابل توجه آن است که محیط این بازی، اگرچه ساکن و حتی طبیعی به نظر می‌رسد، اما پر از تله‌های فیزیکی هوشمندانه‌ای است که انیمیشن‌های کلاسیکی مانمند Wile E. Coyote را به یاد مخاطب انداخته و او را دائما به واکنش سریع و خلاقانه وادار می‌کند. موسیقی غیرمتعارف Maxi Boch که با صداهای طبیعی مانند آواز پرندگان و وزوز حشرات ترکیب شده هم کالبدی زنده به این دنیا می‌بخشد تا به این فضای طنز، چاشنی مرموز بودن هم اضافه کند. جهان بازی همچون یک نقاشی سوررئال از سالوادور دالی است که بیننده در هر لحظه از آن انتظار یک موقعیت غیرمنتظره و عجیب دارد.
بازی Baby Steps یکی از معدود عناوینی است که به طور جدی به موضوع مردانگی می‌پردازد. شخصیت اصلی که از او به عنوان موجودی منزوی، تنبل و بدون انگیزه یاد می‌شود، در تقابل با نمادهای مردانگی متعارفی است که در اکثر شخصیت‌های بازی دیده می‌شود. او نه قوی است، نه حرفه‌ای به خصوص می‌داند، بلکه بهواسطهی ضعف‌ها، ترس‌ها و کمبودهایش، به روایت داستانی انسانی و باورپذیر کمک می‌کند. عدم تمایل او به درخواست یا پذیرفتن کمک، یکی از بارزترین ویژگی‌های او است که هم به طنز و هم به غرور این شخصیت اشاره دارد.
طنز کلامی در دیالوگ‌ها و شخصیت‌های فرعی هم چاشنی مهمی دیگری است که از طریق بازیگران اصلی و سازندگان آن اجرا شده‌اند. این دیالوگ‌ها حال و هوای نوشته‌های سموئل بکت و کمدی‌های سبک ست روگن را با انرژی جذابی القا و درجهت تقویت حس ناتوانی و ناامیدی بازیکن، او را درست مثل عناوینی چون Getting Over it موعظه می‌کنند! لحظه‌های سخت بازی که شاید بسیاری بازیکنان را از پشت سر گذاشتن ادامه مسیر ناامید کند هم در واقع بازتابی از وضعیت سخت او و روند رشد شخصیتی قهرمان هستند. شکست‌های پی‌در‌پی، ناامید شدن و بازگشت دوباره به تلاش، بخش جدایی‌ناپذیر این سیر تحول و شناخت درونی او هستند.
در نهایت، Baby Steps خود را به عنوان اثری ماندگار مطرح می‌کند که نه تنها از لحاظ طراحی گیم‌پلی و چالش‌های فیزیکی، بلکه از منظر روایت اجتماعی و روان‌شناختی، دیدی نو و عمیق به دنیای بازی‌های ویدیویی ارائه می‌دهد. این بازی شبیه به واکاوی روان‌شناختی در قالب هنر تعاملی است که برخلاف ظاهر طنزآمیز و خنده‌دارش، در لایه‌های زیرین خود به مفاهیمی چون ناکامی، اعتماد به نفس و تلاش برای انجام ناممکن‌‌ها می‌پردازد؛ موضوعاتی که در بازی‌های ویدیویی کمتر پرداخته شده‌اند.
بازی Baby Steps تنها برای PlayStation 5 و PC منتشر شده و نه تنها تجربه‌ای سرگرم‌کننده بلکه فرصتی برای تأمل عمیق‌تر درباره خود و جهان پیرامون فراهم می‌آورد.
