توسط : اپیزود هفتم فصل دوم سریال House of the Dragon با عنوان The Red Sowing یکی از برجسته‌ترین قسمت‌ها در این فصل به شمار می‌رود که زیر نظر کارگردان لونی پریستره و فیلمبردار وانیا سرنجول ساخته شده است. این قسمت با تمرکز بر ملکه رینیرا تارگرین (اما دارسی) و تلاش اضطراری او برای جذب سوارکاران اژدها، توانست توجه فراوانی را از طرفداران و منتقدان به خود جلب کند. گفتگوی تازه‌ای با این دو هنرمند منتشر شده که بینش‌های جالبی درباره نحوه ترکیب برنامه‌ریزی دقیق و خلاقیتِ آنی در خلق زیبایی‌های بصری این اپیزود به ما می‌دهد.
وانیا سرنجول درباره ترکیب برنامه‌ریزی و شرایط نامساعد جوی که گاهی به کار کمک کرد، گفته است:
«داشتن زمان کافی برای آماده‌سازی، با وجود باران و مه غیرمنتظره در لوکیشن، به ما این امکان را داد که واکنش‌های آنی به شرایط خلق کنیم و این شور و حرارت لحظه‌ای، مفهوم ظریف صحنه‌ها را تقویت کرد.»
همین شرایط باعث شد تا به عنوان مثال صحنه واکنش الیسنت هنگام قدم زدن در جنگل و ورودش به آب، حالتی غم‌انگیزتر و عمیق‌تر پیدا کند.
لونی پریستره نیز به صحنهٔ مشابه اشاره دارد و بیان می‌کند:
«ما یک دشت گل‌های پرورش داده‌شده معرفی کردیم تا الیسنت در آن قدم بزند اما بارش باران ناگهانی، تفاوتی خارق‌العاده ایجاد کرد و حس فرار از زندان را که کاراکتر تجربه می‌کرد، به‌طور بصری و سمبلیک تقویت نمود.»
این نمونه‌ای دقیق از آن خلاقیتِ آنی است که این دو هنرمند از آن صحبت می‌کنند.
کار سینماتوگرافی در The Red Sowing فراتر از مسائل آب و هوایی می‌رود. مدیریت نور، قاب‌بندی منحصربه‌فرد و ترکیب بندی‌های دقیق، به ویژه در لحظات بدون دیالوگ اپیزود، زبان اصلی روایت را شکل می‌دهد. وانیا سرنجول می‌گوید:
«قسمت قابل توجهی از این اپیزود بدون دیالوگ است و این یعنی سینماتوگرافی و صدا زبان اصلی داستان هستند؛ رویایی برای یک فیلمبردار.»
یکی از چالش‌های بزرگ، ضبط صحنه ادعا کردن ورمیتور توسط هیو همر بود که لونی پریستره درباره آن می‌گوید:
«با وجود فضای بزرگ صفحه نمایش آبی، مجبور بودیم ابعاد تخیلی غار و اندازه عظیم اژدها را در ذهن خود مجسم کنیم و با روش ترکیبی دست‌گیری‌کننده و کابل‌کم، تعادل بین لرزش دوربین و ثبات تصویری را حفظ کنیم.»
همین تکنیک‌های خلاقانه سخت‌افزاری به جذابیت بصری این صحنه کمک زیادی کرد.
از سوی دیگر، اجرای بازیگران و تعامل آنها با دوربین و اژدهای دیجیتال به شکل عمیقی روی کیفیت روایت اثر گذاشته است. پریستره از لحظه‌ای یاد می‌کند که «کیران بیو» ناگهانی داد می‌زند و این واکنش زنده و بی‌واسطه، شکست هر پیش‌بینی برنامه‌ریزی شده بود و کاملاً اوج اتصال بازیگر با موجود خیالی است که پیش رویش است. اینگونه لحظات نشان‌دهنده قدرت بازی صحیح و تن سپردن به لحظه است که باعث می‌شود داستان از بُعد متفاوتی روایت شود.
یکی دیگر از نماهای کلیدی، قاب پایانی اپیزود است که وانیا سرنجول خودش آن را دستی طراحی کرد. این قاب که شامل شخصیت‌ها و اژدهایان در خانه تارگرین است، نمایانگر تغییری بنیادین در توازن قدرت داستان و احساس تعلیقی عمیق است که فصل‌های آتی را تعریف می‌کند.
با آغاز تولید فصل سوم هنوز اخبار دقیق محرمانه باقی مانده‌اند اما پریستره وعده داده که این فصل «همه چیزهایی که طرفداران منتظرش هستند» و «به سطحی بالاتر از هر چیزی که دیده‌اند» خواهد رسید. همچنین بازگشت همه عوامل و تیم خلاق، نوید تجربه تولیدی صمیمی و خانوادگی برای این سریال حماسی را می‌دهد.
در نهایت، The Red Sowing نمایشی از ترکیب دقیق و هنرمندانه برنامه‌ریزی پیشاهنگانه و خلاقیت فوری و آنی است که شاید بهترین توصیف برای تجربه سینمایی در دنیای پرجزئیات House of the Dragon باشد. این قسمت نه تنها از نظر بازیگری و روایت، بلکه از نظر تکنیک‌های خلاقانه فیلمبرداری و مدیریت فضایی و نوری، استانداردهای جدیدی تعریف کرده است که می‌توان انتظار داشت در فصل‌های بعد نیز شاهد پیشرفت آن باشیم.
