توسط : امروزه که اقتباسات استیون کینگ به یک ژانر مستقل و پرطرفدار تبدیل شده‌اند، ورود مایک فلنگن، فیلمساز شناخته‌شده در حوزه وحشت روانشناختی، به پروژه‌ای تازه از این نویسنده باسابقه، به‌ویژه با همه‌گیر شدن سریال‌های استریمینگ، خبری است که ارزش واکاوی عمیق‌تر را دارد. فلنگن که سابقه کار مشترک موفقی با بازیگران متعددی دارد، این بار کیتی سکهاف، چهره‌ای آشنا برای دوستداران جنگ ستارگان و به‌ویژه سریال مندلورین، را به جمع بازیگرانش افزوده است تا در بازخوانی رمان کری محصول ۱۹۷۴ استیون کینگ، ترکیب بازیگرهایی بس غنی و بانفوذ پدید آورد.
این سریال که در هشت قسمت و تحت لوای آمازون MGM ساخته می‌شود، حرکتی تازه در چارچوب بازسازی‌های متعددی است که رمان کری داشته است؛ از فیلم معروف برایان دی پالما در سال ۱۹۷۶ تا بازسازی سال ۲۰۱۳. ویژگی این اقتباس حالا در دستان فلنگن است که با توجه به ترنم تماتیک شخصیت اصلی، زنی منزوی و دستخوش قدرت‌های تله‌کینتیک، قصد دارد این قصه قدیمی و پر رمز و راز را در بستر امروز بازتعریف کند.
نکته قابل توجه دیگر در انتخاب اعضای تیم بازیگری است؛ بازیگرانی چون کیت زیگل، همسر فلنگن و چهره شاخص سریال‌هایی همچون تسخیر خانه‌ی هیل (The Haunting of Hill House) به همراه همراهان سابق او مانند راهول کوهلی، کریستال بالینت و مایکل تروکو، که پیش‌تر در پروژه‌های مشترک حضور داشته‌اند. این انسجام در انتخاب بازیگران، نشان‌دهنده رویکردی کارگردان‌محور است که به هماهنگی بازیگری، واحدهای اجرایی و تداوم زیباشناسانه اثر بها می‌دهد.
کیتی سکهاف در نقش نامعلومی وارد سریال می‌شود اما تأثیر حضور او به عنوان شخصیتی کلیدی در بازسازی تقویت شده این داستان دور از انتظار نیست. بازیگرانی دیگری مانند هدر گراهام، تهمو پنیکت، و متیو لیدل نیز در این پروژه حضور دارند که گواهی است بر چرخش فلنگن به سمتی میان ژانر وحشت و درام روانشناختی با توجه به شناسی دقیق فرمی و تماتیک کارهای استیون کینگ.
این اقتباس باوجود احترام به منبع ادبی، به نظر می‌رسد قصد دارد با پرداختی نوین از نظر اجتماعی و روانی، مسایل مدرن همچون فرآیندهای زورگویی اُنس در سیستم آموزشی، فضای پراضطراب نوجوانی در عصر حاضر، و پیچیدگی‌های فردی و جمعی را به مرکز روایت بیاورد. انتخاب بازیگرانی که تجربه حضور در آثار پرتمای مختلف (از «مردمک» تا «رستیدنت ایول») را دارند، احتمالاً می‌تواند به تنوع اجرای شخصیت‌ها و تعمیق در روایت کمک شایانی کند.
مایک فلنگن، پیش‌تر با اقتباس‌هایی چون دکتر خواب (Doctor Sleep)، بازی جرالد (Gerald’s Game) و زندگی چاک (The Life of Chuck) به عنوان یکی از کارگردانان برجسته جریان اصلی و مستقل شناخته شده است. اینکه او علاوه بر نگارش و تهیه اجرایی، خود نیز برخی قسمت‌های سریال کری را کارگردانی خواهد کرد، حاکی از نظارت کامل او بر کیفیت و انسجام هنری اثر است.
در نهایت، این پروژه نه تنها بازخوانی یک متن کلاسیک بلکه فرصتی برای بررسی موضوعات معاصر با نمادی موسوم به کری و قدرت‌های ناشناخته است و باید در انتظار بود تا فلنگن چگونه شیوه روایی خود را برای نمایش تضادهای فردی و اجتماعی به واسطه میزانسن‌های آگاهانه و موسیقی متن دقیق پیاده می‌کند. توصیه می‌کنم علاقه‌مندان به سینمای ترسناکِ روانشناختی، جای خالی این سریال را از دست ندهند و همراه با بازیگران با سابقه و کارگردانی باتجربه، گام به دنیای پیچیده و تاریک استیون کینگ بردارند.
